သူငယ္ခ်င္းဆီသို႔ေရးေသာစာ (၂)- အာဇာနည္မျဖစ္လိုက္သူေတြအေၾကာင္း

သူငယ္ခ်င္းေရ…

ျပီးခဲ႔တဲ႔ တစ္ေခါက္က အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြရဲ႔ နာမည္နဲ႔ပတ္သက္ျပီး ငါ႔တူေတာ္ေမာင္ေတြအေၾကာင္း ေရးခဲ႔တယ္။ ဒီတစ္ေခါက္လည္း ငါ႔တူေတာ္ေမာင္ေတြကို ေျပာျပျဖစ္တဲ႔ အာဇာနည္မျဖစ္လိုက္ရတဲ႔သူေတြအေၾကာင္း မင္းဖတ္ရေအာင္ ေရးလိုက္ျပန္ျပီကြာ။ ဒီအေၾကာင္းေတြ မင္းသိျပီးသားျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဘယ္အခ်ိန္ဖတ္ဖတ္ စိတ္ဝင္စားစရာေတြျပန္ ျပန္ျဖစ္တယ္သူငယ္ခ်င္း။ ငါကိုယ္တိုင္ကလည္း သမိုင္းေၾကာင္းဆိုရင္ စိတ္ဝင္တစားရွိေတာ႔ ငါ႔တူေတာ္ေမာင္ေတြကို ျပန္ေျပာျပ ႏိုင္တာေပါ႔ကြာ။

ဒီလိုသူငယ္ခ်င္း။ ငါ႔တူေတာ္ေမာင္ေတြက မင္းသိတဲ႔အတိုင္း ေက်ာင္းစာနဲ႔ပဲ နပန္းလံုးေနၾကရတာေလ။ အျပင္ဗဟုသုတရွာဖို႔ သူတို႔မွာ အခ်ိန္အားတယ္ မရွိဘူး။ မင္းတို႔ ငါတို႔ ငယ္ငယ္ကဆို ေက်ာင္းစာလုပ္ျပီးတာနဲ႔ ေန႔စဥ္ထုတ္သတင္းစာကို ေကာက္ကိုင္ျပီး ဖတ္ေတာ႔တာပဲ။ ေတြ႕သမွ်စာအုပ္ယူယူဖတ္ေတာ႔ စာေပဗဟုသုတေတြရခဲ႔တာေပါ႔။ ငါဟိုတစ္ေခါက္က ေျပာခဲ႔သလို ဆရာေကာင္းသမားေကာင္းေတြနဲ႔လည္း ၾကံဳခဲ႔ ဆံုခဲ႔ရတယ္ဆိုေတာ႔ ငါတို႔အသိဥာဏ္မွာ စာဖတ္မွ ျဖစ္မယ္၊ စာတတ္မွ လူရာဝင္မယ္ဆိုျပီး မွတ္သားႏိုင္ခဲ႔ၾကတယ္။ အခုေခတ္ကေလးေတြကေတာ႔ သူတို႔ပညာေရးနဲ႔ သူတို႔ လႈပ္ရွားေနရတာ။ ေက်ာင္းျပီးရင္ က်ဴရွင္၊ က်ဴရွင္ျပီးရင္ ေက်ာင္းနဲ႔ သနားလည္း သနားပါတယ္ကြာ။ ကဲပါ။ ဒါေတြထားပါေတာ႔။ သူတို႔ကို ေျပာျပျဖစ္တဲ႔ အာဇာနည္မျဖစ္လိုက္ရတဲ႔သူေတြဘက္ လွည္႔ရေအာင္။

အာဇာနည္မျဖစ္လိုက္ရတဲ႔သူေတြဆိုတာ ၁၉၄၇ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၉ရက္ စေနေန႔မနက္မွာ လုပ္ၾကံခံရျပီး က်ဆံုးသြားၾကရတဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအပါအဝင္ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြနဲ႔အတူ အတြင္းဝန္မ်ားရံုးမွာ အစည္းအေဝးတက္ခဲ႔ၾကတဲ႔ သူေတြကို ေျပာတာပါ။ ကေလးေတြနားလည္ေအာင္ေျပာရေတာ႔ အသတ္မခံလိုက္ရပဲ လြတ္သြားတဲ႔သူေတြေပါ႔လို႔ ေျပာျပရတယ္။ သူတို႔ေတြက ဝန္ၾကီးဦးဘဂ်မ္း၊ ဝန္ၾကီးေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမ၊ ဝန္ၾကီး ဦးေအာင္ဇံေဝနဲ႔ အတြင္းဝန္ဦးေရႊေဘာ္တို႔ပဲ ျဖစ္တယ္။ အသက္ကို ကံကေစာင္႔တယ္လုိ႔ပဲေျပာရမလား၊ ဥာဏ္ေစာင္႔တယ္လို႔ပဲ ေျပာရမလား၊ ဒီေနရာမွာ သူတို႔ေလးေယာက္ လြတ္ေျမာက္သြားပံုကေတာ႔ အေၾကာင္းခ်က္ႏွစ္ခုစလံုးေၾကာင္႔ပါပဲ။ ကံေကာင္းတာလည္း ဟုတ္သလို၊ ဥာဏ္ေကာင္းတာလည္း ဟုတ္တယ္။ 

ငါေျပာျပေတာ႔ ကေလးေတြျငိမ္ျပီးနားေထာင္ေနၾကတယ္ကြာ။ သူတို႔အတြက္ တကယ္႔ကို ဂႏၶဝင္ဇာတ္လမ္းၾကီးျဖစ္ေနရွာတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ငါကဆက္ေျပာျဖစ္တယ္။ ဇာတ္ေၾကာင္းေလးကိုလည္း ရွင္းျပရေသးတယ္မဟုတ္လား။ စစ္ဌာနခ်ဳပ္ လက္နက္တိုက္ကေန လက္နက္ပစၥည္းေတြေပ်ာက္သြားတဲ႔အေၾကာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို အသိေပးၾကတယ္။ ျပီးေတာ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႔ လံုျခံဳေရးကိုလည္း အထူးစိုးရိမ္ခဲ႔ၾကတယ္။ ျပီးေတာ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုလုပ္ၾကံမယ္ဆိုတဲ႔ သတင္းေတြကလည္း ပ်ံ ႔ႏွံ႔ေနတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ အဲ႔ဒီတုန္းက ျပည္ထဲေရးဝန္ၾကီး ဦးေက်ာ္ျငိမ္းက ျပည္ပခရီးသြားေနလို႔ ေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမက ျပည္ထဲေရးဝန္ၾကီးတာဝန္ပါ ပူးတြဲကိုင္ထားရတယ္။ ေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုေျပာတယ္။ လုပ္ၾကံမယ္႔သတင္းေတြရတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သတိထားပါဆိုေတာ႔ ငါတို႔ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဘာျပန္ေျပာတယ္မွတ္လဲ။ မလိုပါဘူးတဲ႔။ က်ဳပ္က တိုင္းျပည္ေကာင္းေအာင္ ေစတနာထားျပီးလုပ္ေနတာ၊ က်ဳပ္လိုလူကို လုပ္ၾကံမယ္႔သူမရွိႏိုင္ဘူးဆိုျပီး လူထုအေပၚယံုၾကည္မႈေတြ အရမ္းမ်ားသြားတယ္။ လူထုဆိုတဲ႔ ေနရာမွာ အာဏာကို လိုခ်င္မက္ေမာတဲ႔ လူတစ္စုကို ငါတို႔ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မျမင္မိလိုက္ဘူး။ သိရင္လည္း သိမွာေပါ႔ေလ။ ဒါေပမယ္႔ အဲ႔သေလာက္ၾကီး ဆိုးဝါးလိမ္႔မယ္လို႔ သူထင္ထားပံုမရဘူး။ သူ႔ကိုလည္း အဲ႔သေလာက္ ရက္ရက္စက္စက္ၾကီး သတ္ပစ္လိုက္မယ္လို႔ ေတြးထားပံုမရဘူး။ သူ႔စိတ္ထဲမွာ အရာရာကို ေဆြးေႏြးညိွႏိႈင္း အေျဖရွာရင္ ျပႆနာျပီးႏိုင္ပါတယ္လို႔ တထစ္ခ် ယံုၾကည္ခဲ႔တာေလ။ 

ငါေျပာတာေတြကို နားေထာင္ေနတဲ႔ တူေတာ္ေမာင္ေတြရဲ႔ မ်က္ဝန္းထဲမွာ ဘာဆက္ျဖစ္ေတာ႔မလဲဆိုျပီး သိခ်င္တဲ႔အရိပ္ အေရာင္ေတြေပၚေနၾကတယ္။ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားၾကည္႔သလို ေနာက္တစ္ခန္းမွာ ဘာမ်ားျဖစ္ေတာ႔မလဲ ျဖစ္ေတာ႔မလဲနဲ႔ မ်က္ေတာင္မခတ္ ၾကည္႔ေနသလိုပဲ။ ငါကလည္း ကေလးေတြအၾကိဳက္ကို သိတယ္ေလ။ ျမည္သံစြဲအလကၤာေတြပါ သံုးျပီး ေျပာျပတာကိုး။ ဒါနဲ႔ ငါဆက္ေျပာတယ္။ ေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမၾကီးက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုေျပာလို႔မရေတာ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႔ ကိုယ္ေရးအရာရွိ (အပါးေတာ္ျမဲ) ဗိုလ္ထြန္းလွ (တကၠသိုလ္ေနဝင္း) နဲ႔ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ တိုင္ပင္ျပီး အတြင္းဝန္မ်ားရံုး အဝင္အထြက္နားမွာ တပ္စိတ္တစ္စိတ္ကို ကင္းပုန္းအျဖစ္ ခ်ထားလိုက္တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မျမင္ေအာင္ေပါ႔။

ကံဆိုးခ်င္ေတာ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကျမင္ျဖစ္ေအာင္ျမင္သြားတယ္။ အင္မတန္မွ မ်က္စိလွ်င္ နားပါးတဲ႔လူမဟုတ္လား။ ဒီေတာ႔ ဗိုလ္ထြန္းလွကိုေခၚေမးတယ္။ ဗိုလ္ထြန္းလွကလည္း မလိမ္ဝံ႔တာေၾကာင္႔ အမွန္အတိုင္းေျပာျပလိုက္ရတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ခ်က္ခ်င္းပဲ ဝန္ၾကီးေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမရံုးခန္းကိုလႊတ္ျပီး လံုျခံဳေရးတပ္စိတ္ကို ျပန္ရုတ္သိမ္းခိုင္းလိုက္တယ္။

အဲ႔ဒီလို လုပ္လိုက္တာဟာ သူ႔ၾကမၼာသူဖန္တီးသြားတယ္လို႔ပဲ ေျပာရမလိုျဖစ္ေနျပီ သူငယ္ခ်င္းေရ။ ကေလးေတြကိုေတာ႔ ဒီစကားငါမေျပာခဲ႔ပါဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႔ အင္မတန္မွရိုးေျဖာင္႔တဲ႔ စိတ္ဓါတ္၊ ျပည္သူလူထုအေပၚ သူ႔စိတ္နဲ႔ႏိႈင္းျပီး ယံုၾကည္ခဲ႔တဲ႔စိတ္ဓါတ္၊ ရန္သူကို ရန္သူလို႔မျမင္ပဲ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြး အေျဖရွာလို႔ရမယ္႔သူလို႔ျမင္ခဲ႔တဲ႔စိတ္ဓါတ္၊ အဲ႔ဒီစိတ္ဓါတ္ေတြေၾကာင္႔ သူေရတိမ္နစ္ခဲ႔ရတာ အသည္းနာစရာေကာင္းလိုက္တာကြာ။ သိပ္ႏွေျမာဖို႔ေကာင္းတယ္။

အခြင္႔အေရးကိုေခ်ာင္းေနတဲ႔ ဂဠဳန္ဦးေစာက သူ႔လူေတြကို လႊတ္ျပီးေစာင္႔ၾကည္႔ခိုင္းတယ္။ အဲ႔ဒီေန႔ မနက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အိမ္ကမထြက္ခင္ သခင္ျမကလွန္းျပီးဖုန္းဆက္တယ္။ စိတ္ေတြလည္းေလးေနတယ္။ သတင္းေတြကလည္း အရမ္းပ်ံ႔ေနတယ္။ အေျခအေနသိပ္မေကာင္းဘူး။ အစည္းအေဝးကို ရက္ေရႊ႔ၾကရေအာင္လို႔ လွန္းေျပာတယ္။ သိတဲ႔အတိုင္း ဒါဆိုဒါမွ ၾကိဳက္တဲ႔ ငါတို႔ဗိုလ္ခ်ဳပ္က လက္မခံဘူး။ ဘာမွမျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ အစည္းအေဝးလုပ္စရာရွိတာ လုပ္မယ္ဆိုျပီး ဇြတ္အတင္း သြားခဲ႔တာ။ မသြားခင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ္ ေဒၚခင္ၾကည္က မနက္စာစားဖို႔ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ေပးျပီး ခြက္ထဲ ထည္႔ေပးတာ ေကာ္ဖီခြက္ လြတ္က်ကြဲသြားတယ္။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ႔ ေဒၚခင္ၾကည္ဟာ သခင္ျမဆီက ဖုန္းၾကားျပီး စိုးရိမ္စိတ္ေတြ မ်ားေနတာေလ။ ကတုန္ကယင္ေတြျဖစ္ေနေတာ႔ ေကာ္ဖီခြက္ ကြဲသြားတယ္။ နမိတ္က အဲ႔ဒီထဲက ျပေနျပီ။

ဂဠဳန္ဦးေစာကလည္း မနက္၁၀နာရီ အစည္းအေဝး စမယ္ဆိုတာသိတာနဲ႔ လူသတ္သမားေတြကို စစ္ဂ်စ္ကားတစ္စီးနဲ႔ စစ္ယူနီေဖာင္းေတြဝတ္ျပီး လႊတ္လိုက္တယ္။ အဲ႔ဒီအခ်ိန္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ဝန္ၾကီးအဖြဲ႕ကလည္း ကက္ဘိနက္လို႔ေခၚတဲ႔ ဝန္ၾကီးအစည္းအေဝးလုပ္တာေပါ႔။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဂငယ္ပံု အစည္းအေဝးစားပြဲရဲ႔ ထိပ္ဆံုးမွာထိုင္တယ္။ ဘယ္ဘက္ (လက္ဝဲဘက္)မွာ အတြင္းဝန္ဦးေရႊေဘာ္၊ ဝန္ၾကီးဦးဘဂ်မ္း၊ ဝန္ၾကီးဦးေအာင္ဇံေဝ၊ ဝန္ၾကီးေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမ၊ မိုင္းပြန္ေစာ္ဘြားၾကီး စပ္စံထြန္းတို႔ အစဥ္လိုက္ထိုင္ၾကတယ္။ ညာဘက္ (လက္ယာဘက္) မွာ သခင္ျမ၊ ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ိဳ၊ ဦးဘဝင္း၊ ဦးရာဇာတ္၊ မန္းဘခိုင္ အစဥ္လိုက္ထိုင္ေနၾကတယ္။

လူသတ္သမားေတြက အစည္းအေဝးခန္းတံခါးကိုဖြင္႔ဝင္လာတယ္။ ျပီးေတာ႔ စားပြဲတဘက္ထိပ္မွာ ဒူးေထာက္ျပီး ေ႔ရွတည္႔တည္႔က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို က်ည္၁၃ခ်က္ဆက္တိုက္ပစ္တယ္။ ရက္ရက္စက္စက္ကိုလုပ္တာ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ထိုင္ေနရာကထ လက္ကာျပျပီး ေနပါဦး ေနပါဦးဆိုျပီး လွန္းေျပာဖို႔ပဲရွိေသးတယ္ ေျပာခ်ိန္ေတာင္မရလိုက္ဘူး။ အစည္းအေဝးခန္းမထဲ က်ည္ပစ္သံေတြ၊ ယမ္းေငြ႔ေတြနဲ႔ ဆူညံျပီး ေမွာင္ပိန္းေနတယ္။ လူသတ္သမားေတြက လက္ယာဘက္ စားပြဲမွာထိုင္ေနတဲ႔ ဝန္ၾကီးေတြကို သည္းၾကီးမဲၾကီးပစ္ေနခ်ိန္ လက္ဝဲဘက္စားပြဲက ဝန္ၾကီးေတြ လႈပ္ရွားခ်ိန္ရလိုက္ၾကတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဘးမွာထိုင္ေနတဲ႔ အတြင္းဝန္ဦးေရႊေဘာ္နဲ႔ ဝန္ၾကီးေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမတို႔ႏွစ္ေယာက္က ဝုန္းကနဲထ အေနာက္ဘက္ ျပတင္းေပါက္ကေန တဇက္မိတ္နားကပ္ေလွ်ာက္ျပီး တဘက္ကဦးေရႊေဘာ္ရဲ႔အခန္းထဲထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္သြားၾကတယ္။ အဲ႔ဒီအခန္းထဲကေန ဘုရင္ခံခ်ဳပ္ဆီ ဖုန္းဆက္ျပီး အေၾကာင္းၾကားခဲ႔ၾကတာ။

တခ်ိန္ထဲမွာပဲ ဝန္ၾကီး ဦးဘဂ်မ္းက သူ႔ေဘးနားကပ္ရက္ထိုင္တဲ႔ ဝန္ၾကီးဦးေအာင္ဇံေဝ လက္ကိုအတင္းဆြဲျပီး စားပြဲေအာက္မွာ ဝမ္းလ်ားေမွာက္ေနလိုက္ၾကတယ္။ ကေလးေတြနားလည္ေအာင္ေျပာရရင္ေတာ႔ ေသခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္ၾကတယ္ေပါ႔ကြာ။ လူသတ္သမားေတြက စားပြဲမွာထိုင္ေနတဲ႔သူေတြကို ကုန္ေအာင္ပစ္ျပီးတဲ႔အခ်ိန္မွာ စားပြဲေအာက္မွာ လဲက်ေနၾကတဲ႔သူေတြကို ေသခ်ာေအာင္ ထပ္ပစ္လိုက္ေသးတယ္။ ဝန္ၾကီးဦးဘဂ်မ္းရဲ႔ လက္သန္းတစ္ေခ်ာင္း က်ည္ဆံမွန္သြားေသးတယ္။ မေျပာပေလာက္တဲ႔ ဒဏ္ရာေလးပါပဲ။ 

လုပ္ၾကံခံရသူေတြထဲမွာ မေသသင္႔ပဲ ေသခဲ႔ရတာကေတာ႔ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးတတိယအတြင္းဝန္ ဦးအုန္းေမာင္ပါပဲ။ လုပ္ၾကံမႈၾကီးမျဖစ္ခင္မိနစ္ပိုင္းအလိုကမွ အစည္းအေဝးခန္းထဲ ဝင္လာျပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္နားမွာ အစီရင္ခံစာတစ္ေစာင္ တင္ျပေနတုန္း ဝုန္းဒိုင္းဆိုျပီး လူသတ္သမားေတြဝင္လာကာ အပစ္ခံလိုက္ရတာပါပဲ။ 

အာဇာနည္မျဖစ္လိုက္ရတဲ႔သူေတြထဲမွာ ဝန္ၾကီးေစာစံဖိုးသင္လည္းပါေသးတယ္။ သူက ဧရာဝတီတိုင္းဘက္ခရီးထြက္ေနရာက ကက္ဘိနက္အစည္းအေဝးအမွီ ျပန္လာတာ။ လမ္းမွာ သူ႔တူမတစ္ေယာက္ မဂၤလာေဆာင္ပြဲ မတက္မျဖစ္ တက္ေနရလို႔ ခရီးစဥ္ေနာက္ေရႊ႔လိုက္ရတာ။ ဒါေပမယ္႔ ကက္ဘိနက္ေန႔အမွီ ေရာက္ေအာင္ျပန္ခဲ႔မယ္ဆိုျပီး ျပန္လာတာ သေဘၤာက ထပ္ေနာက္က်ေနျပန္တယ္။ ဒီေတာ႔ သူက သူ႔လက္ေထာက္ အတြင္းဝန္ဦးစိုးတင္႔ကို သူ႔ကိုယ္စား အစီရင္ခံစာ ဝင္တင္ေပးပါဆိုျပီး သံၾကိဳးရိုက္လိုက္တယ္။ အဲ႔ဒီေန႔က ဦးစိုးတင္႔ရံုးခန္းမွာ ဦးအုန္းေမာင္လည္း ရွိတယ္။ ကက္ဘိနက္စေတာ႔ သူတို႔ေတြက အလွည္႔က်မွ ဝင္တင္ရမွာမို႔ အခန္းထဲကပဲေစာင္႔ရတယ္။ ဦးအုန္းေမာင္က ဦးစိုးတင္႔ကိုေျပာတယ္။ ဒီေန႔ သူဝင္တင္ပါရေစ။ သူေရးထားတဲ႔ အစီရင္ခံစာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ရွင္းျပခ်င္လို႔ဆိုျပီး သူဝင္သြားတာ။ ကဲ ကံမ်ား ဘယ္ေလာက္ ဆန္းၾကယ္သလဲေနာ္။ မေသခ်င္တဲ႔သူမ်ားက်ေတာ႔ ကံကိုကဖယ္တာ။ ေသခ်င္တဲ႔သူက်ေတာ႔လည္း ၾကံဖန္ေသရတာ။ တကယ္ေတာ႔ ဝန္ၾကီးေစာစံဖိုးသင္သာ အခ်ိန္မီျပန္ေရာက္လာမယ္၊ အစည္းအေဝးတက္မယ္ဆိုရင္ သူလည္း လုပ္ၾကံခံရတဲ႔ အထဲ ပါခ်င္ပါသြားမွာ။ ျပီးေတာ႔ သူျပန္မေရာက္လို႔ သူ႔တပည္႔ ဦးစိုးတင္႔ကို အစည္းအေဝးတက္ခိုင္းျပန္ေတာ႔လည္း ဦးစိုးတင္႔သာ အဲ႔ဒီအခ်ိန္ဝင္သြားရင္ သူလည္း အသတ္ခံရမွာ။ အခုေတာ႔ ဦးအုန္းေမာင္က အာဇာနည္ျဖစ္သြားတယ္။

ေသနတ္သံေတြတိတ္ဆိတ္သြားျပီးေနာက္ ဦးဘဂ်မ္းနဲ႔ ဦးေအာင္ဇံေဝတို႔ လဲေနရာက ထလာျပီး ပတ္ဝန္းက်င္ကို အကဲခတ္လိုက္ၾကတယ္။ တခန္းလံုး ယမ္းေငြ႕ေတြ မီးခိုးေငြ႔ေတြနဲ႔ျဖစ္ေနတယ္။ ေသြးန႔ံေတြလည္းရေနတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ႔ စားပြဲထိပ္မလွန္းမကမ္းၾကမ္းျပင္မွာ တံုးလံုးလဲလ်က္ ျငိမ္သက္ေနပါျပီ။ ပြဲခ်င္းျပီးဆိုတာမ်ိဳးေပါ႔။ လက္ယာဘက္က သခင္ျမလည္း သူ႔ကုလားထိုင္ေဘးက ၾကမ္းျပင္မွာ လဲက်ေသဆံုးေနရွာျပီ။ ဦးဘဝင္း၊ ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ိဳ၊ ဦးရာဇာတ္နဲ႔ မန္းဘခိုင္တို႔က သူတို႔ထုိင္ျမဲ ကုလားထိုင္ေတြေပၚမွာ ေခါင္းငိုက္စိုက္က်လ်က္ အားလံုးျငိမ္သက္ေနၾကျပီ။ ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ိဳနဲ႔ ဦးရာဇာတ္ကေတာ႔ အသက္ေငြ႕ေငြ႕က်န္ေနေသးတယ္။ နဲနဲလႈပ္လႈပ္ေနတယ္။ ေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမရဲ႔ ကုလားထိုင္ေဘးမွာထုိင္တဲ႔ မိုင္းပြန္ေစာ္ဘြားၾကီး ကေတာ႔ ကုလားထုိုင္မွာထိုင္ရက္ သူ႔ေ႔ရွက စားပြဲေပၚလက္ေထာက္ထားျပီး ပါးစပ္ထဲက ေသြးေတြစီးက်ေနရွာတယ္။ 

သူငယ္ခ်င္းေရ…ငါ႔တူေတာ္ေမာင္ေတြ အသက္ရွဴဖို႔ေတာင္ေမ႔ေနၾကတယ္။ ငါ႔စကားမွာ ေမ်ာျပီး စိတ္ဝင္စားေနခဲ႔ၾကတယ္ကြာ။ ဒါဟာ သမိုင္းအစစ္ပဲ။ ဘယ္လိုမွ ေဖ်ာက္ပစ္လို႔မရေတာ႔တဲ႔ သမိုင္းေၾကာင္းပဲ။ ကေလးေတြ၊ ယေန႔လူငယ္ေတြရင္ထဲမွာ၊ လူငယ္ေတြရဲ႔ အသိမွတ္ဥာဏ္ထဲမွာ ဒီျဖစ္စဥ္ေတြ ဒီဇာတ္ေၾကာင္းေတြ သိေနသင္႔တယ္။ သိထားသင္႔တယ္မဟုတ္လား။ ငါတို႔လည္း အဲ႔ဒီေခတ္ကို မီခဲ႔လို႔မဟုတ္ပါဘူး။ စာေတြဖတ္ခဲ႔လို႔ ေလ႔လာခဲ႔လို႔ ဒီလိုေတြ သိေနခဲ႔တာပဲ။ ကေလးေတြကို အဲ႔သလိုမ်ိဳး ေလ႔လာလိုက္စားေစခ်င္တယ္။ အလကား ဂိမ္းေဆာ႔ရင္း၊ ကိုရီးယားကားၾကည္႔ရင္း၊ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ရင္း အခ်ိန္ေတြျဖဳန္းေနမယ္႔အတူတူ အက်ိဳးရွိတဲ႔ စာအုပ္ေတြကို ဖတ္ေစခ်င္တယ္။

ဇူလိုင္၁၉ရက္ မနက္ ၁၀နာရီ ၃၇မိနစ္မွာ ျဖစ္ပြားခဲ႔တဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမႈၾကီးမွာ ဗိုလ္ခ်ုဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔အတူ ဝန္ၾကီး ၆ဦး၊ အတြင္းဝန္တစ္ဦး၊ သက္ေတာ္ေစာင္႔တစ္ဦး စုစုေပါင္း၉ဦးလုပ္ၾကံခံခဲ႔ရတယ္ဆိုတာရယ္၊ ဘယ္သူေတြ ဘယ္လိုလြတ္ေျမာက္ သြားၾကတယ္။ ဘယ္သူေတြကေတာ႔ ကံေသြဖယ္လို႔ လုပ္ၾကံမခံလိုက္ရတယ္၊ ဘယ္သူက လုပ္ၾကံတယ္၊ ဘယ္သူေတြက ေသနတ္နဲ႔ပစ္ခဲ႔တယ္ဆိုတဲ႔ ငါတို႔ ႏိုင္ငံအတြက္ မသိမျဖစ္သိသင္႔တဲ႔ သမိုင္းအထၳဳပတၱိကို ငါတို႔မ်ိဳးဆက္ေတြ သိေအာင္ လက္ဆင္႔ကမ္းေပးရမယ္ေလ။ 

သူငယ္ခ်င္းေရ…ငါ႔တူေတာ္ေမာင္ေတြကေတာ႔ ငါ႔ကို ေနာက္ေန႔ေတြမွာလည္း အဲ႔လိုမ်ိဳးစိတ္ဝင္စားစရာအေၾကာင္း ေျပာျပေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုလာၾကျပီကြ။ ငါကလည္း သူတို႔မေတာင္းဆိုရင္ေတာင္ အတင္းဂုတ္ဆြဲနားေထာင္ခိုင္းျပီး ေျပာျပဖို႔ ျပင္ေနတာပါ။ သူတို႔ေလးေတြ အသိပညာ ဗဟုသုတတိုးေအာင္ ငါ႔မွာ တာဝန္ရွိေနျပီသူငယ္ခ်င္း။ ငါ႔တူေတာ္ေမာင္ေတြလို မသိနားမလည္ၾကေသးတဲ႔ ကေလးေတြကိုလည္း ငါတတ္ႏိုင္သေလာက္ ေျပာျပခ်င္တယ္၊ ရွင္းျပခ်င္တယ္ကြာ။ အခြင္႔သာတဲ႔ တစ္ေန႔ေပါ႔။ သမိုင္းသင္တာ မ အ ေအာင္လို႔လို႔ ဆရာၾကီးေဒါက္တာသန္းထြန္းစကား ငါရင္ထဲမွာ အျမဲမွတ္ထားတယ္ သူငယ္ခ်င္း။ 

ဒီတစ္ေခါက္ေတာ႔ ဒီမွ်နဲ႔ပဲ အဆံုးသတ္ေတာ႔မယ္။ သူငယ္ခ်င္း လုပ္ငန္းကိုင္ငန္းေတြ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းပါတယ္။

မင္းရဲ႔

အပါ