အေတြ႔ေလးရယ္နဲ႔မွ အိုအၾကံဳ…
တစ္ေန႔သ၌
ေဗဒင္ယၾတာမ်ားကို အယံုအၾကည္ မရွိေသာ ကြ်န္ေတာ္သည္ ေဗဒင္ေဟာခန္းတစ္ခုသို႔ အမွတ္မထင္
ေရာက္ခဲ႔ရေလသည္။ အမွတ္မထင္ဆိုေပမယ္႔ သူငယ္ခ်င္းစံုတြဲကို လုိက္ပို႔ရင္း ေရာက္ခဲ႔တာဆိုေတာ႔
အမွတ္ထင္ထင္လို႔ ပဲဆိုပါေတာ႔။
ေဗဒင္ဆရာက
ကြ်န္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္းစံုတြဲကိုေဟာတယ္။ မင္းတို႔စံုတြဲ ခ်စ္တိုင္းလည္း မျငားျဖစ္လိမ္႔မယ္တဲ႔။
လက္ထပ္ဖို႔ အစီအစဥ္ရွိရင္လည္း ပ်က္လိမ္႔မယ္တဲ႔။
မေတာ္လို႔ ခိုးေျပးမယ္ဆိုရင္လည္း ျပန္အခြဲခံရလိမ္႔မယ္တဲ႔။ အဲ႔ဒီေဗဒင္ ဆရာေဟာတာ သူတို႔အတြက္
ဘာတစ္ခုမွ မေကာင္းဘူး။ အားရစရာ တစ္ကြက္မွ မရွိဘူး။ ကြ်န္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္းဆို ေဗဒင္ဆရာကို
ေပါက္ကရေလွ်ာက္ေျပာတယ္ဆိုျပီး ေဒါသေတြထြက္တယ္။ သူ႔ေကာင္မေလးကေတာ႔ မိန္းမသားပီပီ ငိုဖို႔ပဲတတ္တာေပါ႔။
ဒါနဲ႔သူတို႔စံုတြဲလည္း
ထိုင္ေနတာအေကာင္း ထသြားမွက်ိဳးဆိုသလို ေဗဒင္ေမးျပီးတဲ႔ေန႔ကစလို႔ စိတ္မၾကည္မလင္မႈေတြနဲ႔
ရင္ဆိုင္ရေတာ႔တာပါပဲ။ ႏွစ္ေယာက္စလံုး စိတၱဇျဖစ္ခဲ႔ၾကတယ္။ ေဗဒင္ေဟာတဲ႔အတိုင္း တကယ္ျဖစ္မွာကို
သူတို႔ေတြးျပီး စိုးရိမ္ၾကတယ္။ သူတို႔ စိုးရိမ္လည္း စိုးရိမ္စရာပဲ။ ေဟာလိုက္တဲ႔ ေဗဒင္ဆရာက
ျပတ္ျပတ္သားသားပဲေျပာတယ္။ သူမ်ားေတြလို အာဖ်ံကြီးေဟာျပီး ယၾတာေခ်ခိုင္းတဲ႔ေဗဒင္ဆရာ
မဟုတ္ဘူးတဲ႔။ ယံုရင္လာ မယံုရင္မလာနဲ႔ အမွန္ကို ျမင္တဲ႔အတိုင္းပဲ ဒဲ႔ေဟာတဲ႔ဆရာတဲ႔။ ဘာယၾတာမွ
ေခ်မေနနဲ႔ မရဘူးတဲ႔။ မင္းတို႔စံုတြဲ ဘယ္လိုမွ ေပါင္းဖက္လို႔မရဘူး။ အဲ႔ဒါအမွန္ပဲဆိုျပီး
ေဟာထားေလေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းစံုတြဲခင္ဗ်ာ ေ႔ရွတိုးရခက္ ေနာက္ဆုတ္ရခက္နဲ႔ ဘာလုပ္လုိ႔ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနၾကတယ္။
ေနာက္ေတာ႔
သူတို႔ေဗဒင္ဆရာတစ္ေယာက္ေျပာင္းျပီး ထပ္ေမးၾကည္႔တယ္။ အရင္တစ္ေယာက္လိုပဲ မျငားႏိုင္ဘူးလို႔
ေဟာလိုက္တယ္။ အဲ႔ဒီေဗဒင္ဆရာကေတာ႔ ယၾတာေခ်တာလုပ္ေပးလိုက္ေသးတယ္။ ဒါကလည္း အညံ႔ေတြ အေကာင္းျဖစ္ေအာင္
အေထာက္အပံ႔ယူတဲ႔ သေဘာပါတဲ႔။ အေၾကာင္းကံကို ေျပာင္းလွန္ဖို႔ လုပ္တာမဟုတ္ပါဘူးတဲ႔။ ဒီေတာ႔
ရွင္းေရာ။ ယၾတာေခ်လည္း မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေပါင္းရဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးလို႔ ဒဲ႔မေျပာလိုက္ရံုတမယ္ပဲ
ရွိေတာ႔သည္။
ကြ်န္ေတာ္ကေတာ႔
ေဗဒင္ေတြကို ယံုလည္း မယံုသလို သြားလည္း မေမးဘူး။ ထီေပါက္မယ္ သူေဌးျဖစ္မယ္ မိန္းမေခ်ာေခ်ာရမယ္လို႔
ေဟာရင္ ဘယ္ေတာ႔မွ မမွန္ဘူး။ ထိမိခိုက္မိမယ္၊ က်န္းမာေရးခ်ဴခ်ာမယ္၊ ခ်စ္သူနဲ႔စကားမ်ားမယ္
ဆိုတဲ႔ မေကာင္းတဲ႔အခ်က္ေတြဆို မွန္တတ္လြန္းလို႔ ေဗဒင္ဆရာေတြဟာ ယၾတာလုပ္ငန္းနဲ႔ အလုပ္ျဖစ္ေနၾကတာေပါ႔။
ကြ်န္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္းစံုတြဲကို
အၾကံေပးမိတယ္။ ဘယ္သူ႔စကားမွ မယံုနဲ႔။ ေလာကမွာ ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္းတာျဖစ္မွာပဲ။ အတိတ္အေၾကာင္းကံကို
ယံုမယ္ဆိုရင္ေတာ႔ အေၾကာင္းဆက္ေၾကာင္႔ အက်ိဳးျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္။ ဒါဟာလည္း ကိုယ္ျပဳတဲ႔
ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ေပၚမွာပဲ မူတည္တယ္လို႔ တရားစကားေျပာျပီး နားခ်ရတယ္။
တခါတေလက်ေတာ႔
ေလာကီပညာဟာ ထူးဆန္းတယ္။ အံ႔လည္း အ႔ံၾသေလာက္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္း သေဘာၤတက္ဖို႔
အေၾကာင္းကဖန္လာတယ္။ သူ႔အလိုလို ျဖစ္လာတဲ႔ ကံတရားမ်ား ဆန္းၾကယ္တယ္။ ေကာင္မေလးက မ်က္ရည္နဲ႔
မ်က္ခြက္က်န္ခဲ႔တယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္းကေတာ႔ သူ႔ရည္းစားကို ႏိုင္ငံျခားေက်ာင္းထားႏိုင္ဖို႔
ၾကိဳးစားမယ္ဆိုျပီး ေျပာသြားတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ေကာင္မေလးစိတ္ထဲမွာ ၾကိဳေတြးျပီးသား ကိစၥက
ေဗဒင္ဆရာေဟာထားတဲ႔အတိုင္း သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေကြကြင္းၾကျပီဆိုတာပါပဲ။
ကြ်န္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္း
သေဘၤာေပၚေရာက္ျပီး ၃လေလာက္ေနေတာ႔ သူ႔ေကာင္မေလး ကြ်န္ေတာ္႔ဆီေရာက္လာတယ္။ သူတို႔အက်ိဳးအေၾကာင္းေတြ
ရင္ဖြင္႔လာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္းသြားျပီး တစ္လေလာက္အထိ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အဆက္အသြယ္ရွိၾကတဲ႔အေၾကာင္း
အခု ဟိုေကာင္က ေကာင္မေလးကို အဆက္အသြယ္ မလုပ္ေတာ႔ဘူးဆိုတဲ႔အေၾကာင္း။ ေကာင္မေလးက ဆက္သြယ္ရင္လည္း
ေရွာင္ပုန္းေနတယ္ဆိုတာေတြ ကြ်န္ေတာ္႔ဆီ တိုင္တန္းလာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း သူတို႔အေၾကာင္း
သိထားတဲ႔သူဆိုေတာ႔ ၾကည္႔ေကာင္းေအာင္ ျဖန္ေျဖေရးလုပ္ရပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ကြ်န္ေတာ္ အထိတ္တလန္႔
ျဖစ္ရတဲ႔ အေၾကာင္းကေတာ႔ ေကာင္မေလးမွာ ဟိုေကာင္နဲ႔ ရတဲ႔ ကိုယ္ဝန္ရွိေနျပီဆိုတာပါပဲ။
ေကာင္မေလးက ေျပာလည္းေျပာ ငိုလည္းငိုေတာ႔သည္။ သူ႔ဘဝ ေရစုန္ေမ်ာရပါျပီတဲ႔။
အဲ႔ဒီအေၾကာင္းကို
ၾကားေတာ႔ ဟုိေကာင္႔ကိုလည္း ေဒါသျဖစ္မိသလို ေကာင္မေလးကိုၾကည္႔ျပီးလည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။
ကြ်န္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္နဲ႔ အဆက္အသြယ္ရတဲ႔အခါ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာျပေတာ႔ ဟိုေကာင္က ရယ္တယ္။
မင္းသနားရင္ မင္းယူလိုက္ေပါ႔လို႔ ခပ္ရိရိေလး ျပန္ေျပာတယ္။ ျပီးေတာ႔ သူ႔မွာ ကိုယ္ဝန္ရွိတယ္ဆိုတာ
ဟုတ္ခ်င္ဟုတ္မယ္၊ ဒါေပမယ္႔ ငါနဲ႔ရတာပါလို႔ေျပာရေအာင္ ဘာနဲ႔ သက္ေသျပမွာလဲတဲ႔။
ဒီေကာင္႔ဆီက
အဲ႔လိုေတြၾကားရေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ပိုျပီး ေဒါသျဖစ္ရတယ္။
“သူငယ္ခ်င္း
မင္း မိေကာင္းဖခင္ သားသမီး ပီပီ လူမဆန္တဲ႔ စကားမေျပာပါနဲ႔ကြာ..ႏွမခ်င္းေတာ႔ ကိုယ္ခ်င္းစာသင္႔ပါတယ္”
ကြ်န္ေတာ္က
ေဒါသထြက္ထြက္နဲ႔ ေျပာေတာ႔ သူကျပန္ေျပာတယ္။
“ဒီေခတ္ၾကီးထဲမွာ
သမီးရည္းစားတိုင္း ဒီလိုကိစၥေတြနဲ႔ မကင္းဘူးဆိုတာ မင္းလည္း အသိပဲ။ ေဆးေပါင္းစံုလည္း
ရွိေနတယ္ကြာ။ ေနာက္ဆံုး ျဖစ္တယ္ပဲ ထားဦး…သူ႔အေနနဲ႔ ဒါကို ေျဖရွင္းဖို႔ လြယ္ပါတယ္။
သူမေျဖရွင္းတတ္ရင္လည္း မင္းကူညီျပီး ေျဖရွင္းေပးလိုက္ေပါ႔ကြာ…”
အဲ႔ဒီေန႔က
ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ သူစကားဆက္မေျပာေတာ႔ဘူး။ ဆက္ေျပာရင္ သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္း အခင္အမင္ပ်က္ဖို႔ပဲ
ရွိေတာ႔တယ္။ ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားၾကည္႔ေတာ႔လည္း သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ေျပာတာ မွန္သလိုလို။ ေယာက်္ားေလးခ်င္းမို႔
ဘက္လိုက္တယ္လို႔လည္း မျမင္ေစခ်င္ဘူး။ ႏွမခ်င္း မစာနာပဲ ေျပာတယ္လို႔လည္း အထင္မခံႏိုင္ဘူး။
ဒီေတာ႔ သူတို႔ျပႆနာ ကိုယ္႔ျပႆနာ အျဖစ္မခံပဲ ဒီတိုင္း ယုန္ကေလး ႏွာေစးေနလိုက္တာပဲ ေကာင္းသည္။
ပထမတစ္လနီးပါးေလာက္အထိ
ေကာင္မေလးနဲ႔ ဖုန္းအဆက္အသြယ္ရပါေသးတယ္။ ေနာက္ပိုင္း သူလည္း မဆက္သြယ္ေတာ႔သလို ကိုယ္ကလည္း
အလုပ္ကိစၥေတြနဲ႔ ရွဳတ္ယွက္ခက္ ခရီးေတြထြက္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ေရာ ေကာင္မေလးနဲ႔ေရာ
အဆက္အသြယ္မရခဲ႔ေတာ႔ဘူး။
တစ္ႏွစ္နီးပါးေလာက္ၾကာေတာ႔
ကြ်န္ေတာ္ ေမာ္လျမိဳင္ဘက္ အလုပ္ကိစၥတစ္ခုနဲ႔ေရာက္တယ္။ ေမာ္လျမိဳင္မွာရွိတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔မိတ္ေဆြရဲ
႔ အိမ္ကိုအလည္သြားရင္း ေကာင္မေလးကိုေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ရုတ္တရက္ မမွတ္မိေပမယ္႔ ေသခ်ာၾကည္႔မိေတာ႔
ကြ်န္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္းရဲ ႔ရည္စားမွန္း သိလိုက္ရတယ္။ ရုပ္ကနည္းနည္းေျပာင္းေနေတာ႔ မမွတ္မိပဲ
ျဖစ္သြားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ႏႈတ္ဆက္ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္႔မိတ္ေဆြက သိလို႔လားလို႔ ေမးတယ္။ ရန္ကုန္မွာတုန္းက
ခင္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ မိတ္ေဆြေတြပါလို႔ေျပာေတာ႔ ေကာင္မေလးက ကြ်န္ေတာ္႔ကို စိုးရိမ္တဲ႔ မ်က္လံုးေတြ၊
ရွက္ေနတဲ႔ အမူအယာေတြနဲ႔ ျပန္ၾကည္႔တယ္။
ကြ်န္ေတာ္႔မိတ္ေဆြေျပာျပလို႔
ေကာင္မေလးဟာ သူ႔တူမေလးျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေကာင္မေလးကို ေနေကာင္းလား
ဘာေတြလုပ္ေနလဲဆိုတဲ႔ အလာပ သလာပ စကားတစ္ခ်ိဳ ႔မွ အပ ဘာမွမေျပာပဲ ႏႈတ္ဆက္လုိက္ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ စကားေျပာေနတုန္း ကေလးငိုသံၾကားလို႔ ေကာင္မေလး အခန္းထဲေျပးဝင္သြားျပီး
လသားအရြယ္ ကေလးေလးကို ခ်ီရင္း ျပန္ထြက္လာခဲ႔တယ္။ ကေလးက ေယာက္်ားေလးပါ။ မ်က္ႏွာေလးက
သူ႔အေမနဲ႔ ပိုျပီးဆင္သည္။ ျဖဴျဖဴလံုးလံုး ခ်စ္စရာေလး။
ကေလးကိုျမင္ေတာ႔
ရုတ္တရက္ ကြ်န္ေတာ္႔အေတြးထဲ သူတို႔ဇာတ္လမ္းေရာက္လာသည္။ တကယ္လို႔ အဲ႔ဒီတုန္းက အျဖစ္အပ်က္ေတြ
အမွန္ဆိုရင္ ဒီကေလးေလးဟာ ကြ်န္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္း ရဲေနာင္ရဲ ႔ သားေလးျဖစ္ေနမလား။
သူ႔ဦးေလးျဖစ္သူက
ကြ်တ္ကြ်တ္ကြ်တ္လုပ္ရင္း အိပ္ယာကႏိုးလာတဲ႔ ကေလးကို လွန္းေခ်ာ႔ေနတယ္။ ေကာင္မေလးက ကေလးအငိုတိတ္ေအာင္
ႏို႔တိုက္ရင္းေနာက္ေဖးဘက္ဝင္သြားလိုက္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔မိတ္ေဆြၾကီးက ကြ်န္ေတာ္႔ကို အားနာတဲ႔
ေလသံနဲ႔
“အားနာလိုက္တာဗ်ာ…အိမ္ေခၚျပီး
ဧည္႔ခံရတာ…ကေလးက ခဏခဏငိုတတ္တယ္။ သူ႔အေမလည္း အိပ္ေရးပ်က္တယ္ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း သူတို႔သားအမိရွိေနလို႔သာေပါ႔။
ႏို႔မို႔ဆို တစ္ေယာက္တည္းဗ်။ ကြ်န္ေတာ္႔မိန္းမက မႏွစ္ကဆံုးသြားတယ္။ သားႏွစ္ေယာက္ရွိတာကလည္း
တစ္ေကာင္က ရန္ကုန္မွာ။ တစ္ေကာင္ကေတာ႔ တပ္ထဲမွာ။ အခု ေနျပည္ေတာ္မွာ။ မိသက္ေရာက္လာလို႔
အေဖာ္ရသြားတာ။ ခင္ဗ်ားနဲ႔ မိသက္က ရန္ကုန္မွာ အသိေတြဆိုေတာ႔ မိသက္အေၾကာင္း ဘာေတြသိထားေသးလဲဗ်”
မိတ္ေဆြျဖစ္သူက
ကြ်န္ေတာ္႔ဆီမွ စကားစကို ရွာသည္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဘာမွ မသိတဲ႔ လူတစ္ေယာက္လို ေခါင္းကို
တြင္တြင္ခါပစ္လိုက္တယ္။ ျပီးမွ
“ေထြေထြထူးထူးေတာ႔
မသိပါဘူး…သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး တစ္ဆင္႔ ခင္ရံုပါ”
“ေအးဗ်ာ…ေျပာရမွာလည္း
ကိုယ္႔ေပါင္ ကိုယ္လွန္ေထာင္းဆိုသလို ကြ်န္ေတာ္႔တူမေလးအျဖစ္က ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ကေလးတစ္ေယာက္အဖတ္တင္သြားတယ္လို႔ပဲ
ေျပာရမွာပဲ”
ကြ်န္ေတာ္
ဆက္ျပီး နားေထာင္ေနမိသည္။
“ရန္ကုန္မွာ
ရွိတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ညီမကလည္း သူ႔သမီးေလး အရွက္တကြဲ အက်ိဳးနည္းျဖစ္မွာ ဆိုးလို႔ ကြ်န္ေတာ္႔ဆီ
လႊတ္ျပီး ကေလးကို ေမြးခိုင္းတာပဲ။ ပထမ ဖ်က္ခ်ဖို႔ လုပ္ေသးတယ္။ ဒါေပမယ္႔ လူ႔အသက္တစ္ေခ်ာင္းဆိုတာ
ရခဲတယ္ မဟုတ္လား။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ အျပစ္မဲ႔တဲ႔ ရင္ေသြးေလးေတြရဲ ႔ဘဝကို မဖ်က္ဆီးရက္ဘူး။
ကုသိုလ္ကံ အေၾကာင္းပါလာလို႔ သူမ်ား ေစာ္ကားတာခံခဲ႔ရေပမယ္႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ လူသားဆန္ဆန္ေတြးျပီး
လူ႔အသက္တစ္ေခ်ာင္းကို ကယ္တင္ခဲ႔တာပါ”
“မိသက္မွာ
ရည္းစားရွိတယ္။ သူ႕ရည္းစားက သေဘာၤသားေလ။ သေဘာၤမတက္ခင္ လူငယ္ခ်င္း ျငိစြန္းခဲ႔ၾကတာ။
ဒါသဘာဝလို႔ ဆိုႏိုင္ေပမယ္႔ မိသက္ရဲ ႔ရည္စား သေဘၤာသားက တာဝန္မဲ႔တဲ႔ အျပဳအမူေတြနဲ႔ မိသက္ကို
ခြာခဲ႔တယ္။ သူနဲ႔ရတဲ႔ ကေလးမဟုတ္ပါဘူးဆိုျပီး ျငင္းတယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔တူမက သတၱိခဲဗ်။ ဒီကေလးကို
ရေအာင္ေမြးခဲ႔တာ။ တကယ္ေတာ႔ဗ်ာ…ကြ်န္ေတာ္႔တူမကလည္း မစဥ္းစားတာ။ ဟိုေကာင္က သေဘၤာေပၚမွာဆိုေတာ႔
ကိုယ္႔ဘက္က အတင္းအၾကပ္လုပ္လို႔မရဘူး။ သမီးရည္းစားသဘာဝ ဒီလိုကိစၥေတြကို အကင္းပါးပါးေျဖရွင္းသင္႔တာေပါ႔။
တဖက္လူျပန္လာေတာ႔မွ နားဝင္ေအာင္ ေျပာျပီး ယူသင္႔ယူရမွာ။ အခုေတာ႔ ဒီကေလးမကလည္း ေခါင္းကခပ္မာမာရယ္။
ေမြးမယ္ ဖြားမယ္ဆိုေတာ႔ လင္ေကာင္မေပၚပဲေမြးသလို မျဖစ္ေနဘူးလားဗ်ာ”
“ဒီအေၾကာင္းေတြ
ခင္ဗ်ားကို ေျပာျပရတာ ရွက္္လည္းရွက္ပါတယ္ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားနဲ႔ အသိအကြ်မ္းေတြမို႔လို႔သာ ေျပာျပျဖစ္တာပါ။
ျပီးေတာ႔ အကူအညီလည္းေတာင္းခ်င္လို႔ပါ”
“ေျပာပါ။
ကြ်န္ေတာ္ဘာကူညီေပးရမလဲ”
“ခင္ဗ်ားက
စာအုပ္တိုက္မွာလုပ္တဲ႔လူဆိုေတာ႔ စာေပအသိုင္းအဝိုင္းထဲကလို႔ပဲ ေျပာရမွာေပါ႔။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္
ကြ်န္ေတာ္႔တူမေလးလို ေကာင္မေလးေတြအတြက္ ေယာက်္ားေတြအေပၚ အယံုမလြယ္မိၾကဖို႔နဲ႔ ေခတ္လူငယ္ေတြပီပီ
ေခတ္အသိအျမင္ရွိၾကဖို႔၊ မျဖစ္သင္႔ပဲျဖစ္ရတဲ႔ အခုလို ျပႆနာမ်ိဳးေတြကို ၾကိဳတင္ကာကြယ္တတ္ဖို႔၊
စိတ္အလိုလိုက္ရင္း မွားခဲ႔ျပီ ျပႆနာျဖစ္ျပီဆိုရင္လည္း အရွက္နဲ႔သိကၡာထက္ လူသားဆန္တဲ႔
အေတြးေတြးျပီး ရဲရဲဝံ႔ဝံ႔ ရင္ဆိုင္ၾကဖို႔ အသိပညာေပးတဲ႔စာမ်ိဳး ခင္ဗ်ားေရးဗ်ာ။ ဒါမွ
အခုေခတ္လူငယ္ေတြအတြက္ ေရွာင္ရန္ ေဆာင္ရန္ေတြ နားလည္သေဘာေပါက္ၾကမွာ”
ကြ်န္ေတာ္
ျပန္ခါနီး မိသက္ကို ႏႈတ္ဆက္ေတာ႔ မိသက္က ကြ်န္ေတာ္႔ကိုမွာတယ္။
က်မ
ဒီမွာရွိေနတယ္ဆိုတာရယ္ သားေလးတစ္ေယာက္ေမြးထားတယ္ဆိုတာ ကိုရဲေနာင္ကို လံုးဝမေျပာပါနဲ႔တဲ႔။
သူနဲ႔ လံုးဝမေတြ႔ခ်င္ေတာ႔ပါဘူးဆိုျပီး ကြ်န္ေတာ္႔ကိုမွာတယ္။
ကြ်န္ေတာ္
မိသက္တို႔သားအမိအတြက္ လက္ေဆာင္ေတြဝယ္ေပးခဲ႔ျပီး ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္တဲ႔အထိ စိတ္ထဲ တစ္မ်ိဳးခံစားေနမိသည္။
ရဲေနာင္နဲ႔သူမတို႔ရဲ
႔ဇာတ္လမ္းကိုေတြးရင္း ရင္ထဲမေကာင္းျဖစ္ရသည္။ ပိုဆိုးတာက အျပစ္ကင္းတဲ႔ ကေလးေလးရဲ ႔မ်က္ႏွာေလးကို
မ်က္စိထဲ ျမင္လိုက္တိုင္း ရဲေနာင္ကို အားရပါးရထိုးပစ္ခ်င္စိတ္ေတြ တဖြားဖြားေပါက္လာ
မိသည္။
ေနာက္ပိုင္း
ေမာ္လျမိဳင္ေရာက္တိုင္း မိသက္တို႔သားအမိအတြက္ လက္ေဆာင္ေတြ ဝင္ဝင္ေပးျဖစ္သည္။ လိုအပ္ရင္
လိုအပ္သလို ေငြေၾကးေထာက္ပံ႔ ကူညီျဖစ္သည္။ မိသက္တို႔ တူဝရီးေတြကလည္း ကြ်န္ေတာ္႔ကို ေတာ္ေတာ္ခင္သြားၾကသည္။
ကြ်န္ေတာ္လည္း သူတို႔အိမ္ မၾကာခဏဆိုသလို ဝင္ထြက္သြားလာျဖစ္ေတာ႔သည္။ ဒါေၾကာင္႔လည္း မိသက္
(ခ) သက္သက္ေအာင္တို႔ သားအမိကို ပိုျပီးသနားမိလာသည္။ ရဲေနာင္ကို အျဖစ္မွန္ေတြသိေစခ်င္သည္။
တစ္ေန႔ ရဲေနာင္ျပန္လာရင္ ေျပာျပဖို႔လည္း ဆံုးျဖတ္ထားသည္။ ကြ်န္ေတာ္႔မိတ္ေဆြၾကီး ေျပာသလို
ပညာေပးစာ ေရးဖို႔ကလည္း မေရးျဖစ္ေသး။
သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ
ရဲေနာင္ သေဘၤာဆင္းလာသည္။ ထံုးစံအတိုင္း ကြ်န္ေတာ္႔ဆီလာသည္။ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ဘီယာေသာက္ရင္း
စကားစျမည္ေျပာျဖစ္ၾကသည္။ သူမိန္းမယူေတာ႔မယ္႔အေၾကာင္းလည္း ေျပာသည္။ အိမ္ကေပးစားတဲ႔ သူနဲ႔ပဲ
ယူေတာ႔မယ္လို႔ ေျပာသည္။ ကြ်န္ေတာ္႔ကို သူတို႔မယူခင္ ေဗဒင္သြားေမးရေအာင္ လုိက္ခဲ႔ပါလို႔
ေျပာလာသည္။
ရဲေနာင္ရဲ
႔ေဗဒင္သြားေမးရေအာင္ လိုက္ခဲ႔ေပးဦးလို႔ ေခၚသံကို ၾကားေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ စိတ္ထဲ နင္႔ကနဲျဖစ္သြားသည္။
“သူငယ္ခ်င္း
အဲ႔ဒီေဗဒင္ဆိုတာၾကီးကို မင္းဘာလို႔ အခုထိယံုေနရတာလဲ…မင္းအဲ႔လို ေဗဒင္အေမးေကာင္းလို႔
မျဖစ္သင္႔တဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ျဖစ္ခဲ႔ရျပီးျပီ”
ကြ်န္ေတာ္
အဲ႔လိုေျပာေတာ႔ သူကျပန္ေမးသည္။
“ဘာေတြမ်ား
မျဖစ္သင္႔တာ ျဖစ္ခဲ႔လို႔လဲ။ မင္းက သက္သက္ေအာင္နဲ႔ကိစၥကို ေျပာခ်င္တာလား”
“ရဲေနာင္…မင္းကိုငါ
အတည္ေမးမယ္ကြာ။ မင္း တကယ္ပဲ သက္သက္ေအာင္နဲ႔ မျဖစ္ခဲ႔ဘူးလား”
“ဟားဟားဟား…ေသာက္ရမ္းရယ္ရတယ္
သူငယ္ခ်င္းရာ…မင္းေမးခြန္းက အမွတ္ေပးစည္းမ်ဥ္းထဲမွာ မပါေတာ႔ဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ အဲ႔ဒီလ္ို
ေမးခြန္းမ်ိဳး ဒီဘက္ေခတ္မွာ ဘယ္သူမွ မေမးေတာ႔ဘူး။ ေမးရင္လည္း ေမးတဲ႔ေကာင္ ငေပါပဲ။ ဘာေၾကာင္႔လဲဆိုရင္
သမီးရည္းစားတိုင္းဟာ ဒီလိုကိစၥမိ်ဳး ထမင္းစားေရေသာက္ကြ”
“ထမင္းစား
ေရေသာက္လို႔ မင္းေျပာရင္ တစ္လုတ္စားဖူး သူ႔ေက်းဇူးဆိုတာကိုေတာ႔ မင္းနားလည္မွာေပါ႔”
“ဘာလဲ
မင္းက ဘုန္းၾကီးဝတ္မယ္႔ေကာင္ဆိုေတာ႔ ငါ႔ကိုၾကိဳျပီး တရားေဟာေနတာလား။ ဒါဆိုရင္ေတာ႔ ေဆာရီးပဲ။
မင္းလိုလူမ်ိဳးေတြေၾကာင္႔ခက္တာ။ ေခတ္ကို ေခတ္အျမင္နဲ႔ မၾကည္႔တတ္ေသးပဲကြ။ မင္းေတြးသလို
မင္းေျပာသလို တစ္လုတ္စားဖူး သူ႔ေက်းဇူးဆိုရင္ ငါစားဖူးတဲ႔ ထမင္းလုတ္ေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။
ငါ႔မွာ ေက်းဇူးေတြ ဆပ္ရမွာ မနည္းမေနာ ျဖစ္ေနျပီေပါ႔ ဟုတ္လား…ဟားဟားဟား”
“ရဲေနာင္
မင္းက မိေကာင္းဖခင္ သားသမီးတစ္ေယာက္ပါ။ မင္းမွာလည္း အစ္မရွိတယ္ကြာ။ ႏွမခ်င္းကိုယ္ခ်င္းစာတတ္တဲ႔
စိတ္ကေလးေတာ႔ ေမြးသင္႔ပါတယ္။ မင္းေျပာသလို မင္းစားဖူးတဲ႔ ထမင္းလုတ္ေတြဟာ အခေၾကးေငြေပးျပီး
ဝယ္စားတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အလကားေကြ်းလို႔ စားတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မင္းသိထားဖို႔က ေယာက္က်္ားဆိုတာ
တာဝန္ယူရဲရတယ္ကြ။ တာဝန္မယူခ်င္ရင္ အေစာၾကီးတည္းက ဆင္ျခင္ရမွာ..”
“သူငယ္ခ်င္း…မင္းငါ႔ကို
ဘာေျပာခ်င္တာလဲ။ ဒဲ႔ပဲေျပာ။ ေဝ႔လည္ေၾကာင္ပတ္နဲ႔ စကားကို လွည္႔ပတ္ျပီး ေျပာမေနနဲ႔ကြာ။
ေယာက္်ားေတြပဲ။ မင္းနဲ႔ငါဆိုတာကလည္း သူငယ္ခ်င္းအရင္းၾကီးေတြ။ ေျပာစရာရွိပြင္႔ပြင္႔လင္းလင္းပဲေျပာ။
မင္းငါ႔ကို သက္သက္ေအာင္နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး မေက်နပ္ေနတာမဟုတ္လား။ ငါေျပာျပီးျပီပဲ။ သူ႔မွာ
ကိုယ္ဝန္ရွိတယ္ဆိုတာ ငါနဲ႔ရတာပါလို႔ ဘယ္လို သက္ေသျပမလဲ။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ကြာ ငါသေဘၤာတက္သြားျပီးတဲ႔ေနာက္
သူတစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ ျဖစ္ခ်င္လည္း ျဖစ္သြားႏိုင္တာပဲ။ ျပီးမွ ငါနဲ႔ဘာလို႔ ေျပာရင္ေရာ
ငါက ဟုတ္မွာပါဆိုျပီး လက္ခံရမွာလား။ သူငယ္ခ်င္း မင္းလည္း ေယာက္်ားထဲက ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ပဲ။
မင္းဆိုရင္ေရာ…”
“ငါဆိုရင္ေတာ႔
ကိုယ္လုပ္ခဲ႔တဲ႔အလုပ္အတြက္ တာဝန္ယူမွာပဲ”
“ငါလည္း
ငါလုပ္ခဲ႔တဲ႔အလုပ္ကို တာဝန္မယူဘူး မေျပာပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ငါ႔မ်က္ကြယ္မွာ ျဖစ္ခဲ႔တဲ႔
ကိစၥအတြက္ေတာ႔ ငါတာဝန္မယူႏိုင္ဘူး”
“ဒါ
မင္း လူမဆန္တာပဲ။ သက္သက္ေအာင္ရဲ ႔သိကၡာကိုပါ ေစာ္ကားလိုက္တာ။ မင္း မ်က္ကြယ္မွာ သက္သက္ေအာင္ဟာ
ျဖစ္ခ်င္တိုင္း ျဖစ္ခဲ႔ျပီးမွ မင္းကို ဓါးစာခံလုပ္ပါတယ္လို႔ မင္းထင္ေနတာလား”
“ဓါးစာခံ
လုပ္သည္ ျဖစ္ေစ၊ မလုပ္သည္ ျဖစ္ေစ၊ ေနာက္ဆံုးကြာ ငါနဲ႔ျဖစ္တယ္ပဲထားဦး သူဒါကို ဖ်က္ခ်သင္႔တယ္။
သူနဲ႔ငါဟာ လံုးဝမျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ သူသိတာပဲ။ သူ႔ဘဝကို အသစ္ကေနျပန္စလို႔ ရေနရက္နဲ႔
ဘဝအပ်က္ခံတာကေတာ႔ သူ႔သမိုင္းေပါ႔ကြာ”
“သူ႔သမိုင္းမဟုတ္ဘူး။
အခု မင္းသမိုင္းျဖစ္ေနျပီ။ သက္သက္ေအာင္မွာ မင္းနဲ႔ရတဲ႔ သားေလးတစ္ေယာက္ရွိေနျပီ။ ငါ
သူတို႔သားအမိနဲ႔ ေတြ႔ခဲ႔ျပီးျပီ”
ကြ်န္ေတာ္႔စကားအဆံုးမွာေတာ႔
ရဲေနာင္ အနည္းငယ္ မႈိင္သြားတာ သတိထားလိုက္မိသည္။
“သားေလး
ဟုတ္လား…”
ခဏေလးအတြင္းမွာ
ျဖစ္ေပၚသြားတဲ႔ ရဲေနာင္ရဲ ႔စိတ္လႈပ္ရွားမႈနဲ႔ ခံစားခ်က္ဟာ သူ႔မ်က္ႏွာျပင္ေပၚမွာ ေပၚလာခဲ႔သည္။
သို႔ေသာ္ ရုတ္တရက္ဆိုသလိုပဲ အမူအယာ ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းသြားသည္။
“ဘာ…သားဟုတ္လား…မင္း
ေတာ္ေတာ္ရယ္ရတာပဲ။ ဒီမယ္ မင္းေဝ…ငါ႔ကို မင္းေရးေနတဲ႔ ဝတၳဳဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ ေျပာျပေနတာလား။
ဒါမွ မဟုတ္ မင္းဇာတ္ညႊန္းရဖို႔ ငါ႔ကို ဇာတ္ေကာင္တစ္ေကာင္အျဖစ္ အသံုးခ်ေနတာလား။ ေျပာ
ေျပာ…ေျပာစမ္း မင္းေဝ…”
ထိုညက
ရဲေနာင္အိမ္ကို ကြ်န္ေတာ္လိုက္ပို႔ေပးလိုက္ရသည္။ ဒီေကာင္ေတာ္ေတာ္မူးသြားသည္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း
ေျပာသင္႔ေျပာထိုက္တဲ႔စကားကို ေျပာျပလိုက္ရ၍ စိတ္ထဲေပါ႔သြားသည္။
ေနာက္တစ္ေန႔
ရဲေနာင္ ကြ်န္ေတာ္႔ဆီ ဖုန္းဆက္လာျပီး သက္သက္ေအာင္နဲ႔ကေလးကို သြားေတြ႔ခ်င္တဲ႔အေၾကာင္း
ေျပာသည္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း သက္သက္ေအာင္က မေျပာပါနဲ႔လို႔ မွာထားေတာ႔ ေျပာမထြက္။ ဒါေပမယ္႔
သူတို႔ကိုလည္း ျပန္အဆင္ေျပေစခ်င္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ ဂတိဖ်က္လိုက္လို႔ သူတို႔ဘဝေတြ ျပန္လည္ေပါင္းစည္း
သာယာသြားမယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္ ဂတိမတည္တဲ႔လူ အျဖစ္ခံလိုက္ပါမယ္။
ကြ်န္ေတာ္နဲ႔
ရဲေနာင္ ေမာ္လျမိဳင္ကိုထြက္ခဲ႔ၾကသည္။ ရဲေနာင္ကတစ္လမ္းလံုး စိတ္လႈပ္ရွားေနသည္။ သက္သက္ေအာင္နဲ႔
ေတြ႔ဖို႔ထက္ သူ႕ရင္ေသြးကို ေတြ႔ဖို႔ စိတ္ေတြဂနာမျငိမ္ျဖစ္ေနသည္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္
ေမာ္လျမိဳင္ေရာက္ခါနီး လမ္းမွာမိုးေတြ ရြာခ်ေတာ႔သည္။ မိုးကသည္းသည္းမည္းမည္းရြာခ် လာ၍
ကားကို အရွိန္ေလွ်ာ႔ေမာင္းလာရသည္။ သို႔ေသာ္ လမ္းေကြ႔တစ္ခုမွာ ရုတ္တရက္ စက္ပ်က္ေနေသာ
ကုန္ကားၾကီးကို ေတြ႔လိုက္ရ၍ ရဲေနာင္ စတီယာတိုင္ကို အားကုန္လႊဲေရွာင္လိုက္ရာ တဖက္မွ
လာေနေသာ ကားႏွင္႔ တုိက္မိၾကေတာ႔သည္။
ကြ်န္ေတာ္႔မ်က္စိေတြ
ေဝဝါးေနသည္။ မိုးေရနဲ႔အတူ ေခါင္းမွ ေသြးမ်ားကလည္း တစ္ကိုယ္လံုးရႊဲနစ္ေနသည္။ ကြ်န္ေတာ္႔ေဘးမွ
ကားေမာင္းလာတဲ႔ ရဲေနာင္ကို ကြ်န္ေတာ္မေတြ႔ေတာ႔ေပ။
ရဲေနာင္…ရဲေနာင္…မင္းဘာျဖစ္သြားေသးလဲ
ကြ်န္ေတာ္
အားယူကုန္းထျပီး ကားတံခါးေဘးလဲက်ေနေသာ ရဲေနာင္ကို ဆြဲမလုိက္သည္။ ရဲေနာင္မ်က္ႏွာတစ္ျပင္လံုး
ေသြးေတြေပက်ံေန၏။ မိုးက သည္းသထက္ သည္းလာသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔နားမွာ လူေလးငါးဆယ္ေယာက္ေလာက္
ဝိုင္းလာသည္။ ျပီးေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ကို ဆြဲထူၾကျပီး ေဆးရံုအျမန္ပို႔မွ ျဖစ္မယ္ဆိုကာ ကားတစ္စီးေပၚ
တင္ ေမာင္းထြက္ၾကသည္။ ကြ်န္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္း ရဲေနာင္ကိုေတာ႔ သူတို႔ လံုးဝမေခၚလာၾကေတာ႔ေပ။
ကြ်န္ေတာ္က
သတိမေမ႔ေအာင္ ထိန္းထားရင္း ကားနဲ႔ေဆးရံုလိုက္ပို႔တဲ႔ လူေတြကိုေမးသည္။
ကြ်န္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္းေရာ…သူ႔ကိုဘာလို႔
မေခၚခဲ႔ၾကတာလဲ လို႔ေမးေတာ႔ လူတစ္ေယာက္ကေျဖသည္။
ခင္ဗ်ားသူငယ္ခ်င္းက
ဆံုးသြားျပီ။ ျပီးေတာ႔ ကားလည္းပိေနတယ္။ ဆြဲထုတ္လုိ႔မရေသးဘူး။ ခင္ဗ်ားကို ေဆးရံုအရင္ပို႔ဖို႔
အေရးၾကီးလို႔ ေခၚလာတာ။
ဗ်ာ…ရဲေနာင္
ဆံုးျပီ…ဟုတ္လား။
ကြ်န္ေတာ္႔မ်က္လံုးေတြ
ဖြင္႔ၾကည္႔ႏိုင္ျပီး သတိျပန္ရလာတဲ႔အခါ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ေဆးရံုေပၚမွာေရာက္ေနခဲ႔ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္႔ေဘးမွာ
ထူးဆန္းစြာေတြ႔လိုက္ရတာကေတာ႔ သက္သက္ေအာင္ပင္ျဖစ္သည္။
“ဟင္…သက္သက္ေအာင္…ဘယ္လိုျဖစ္ျပီး
ဒီေရာက္ေနတာလဲ”
“တိုက္ဆိုင္မႈလို႔ပဲ
ေျပာရမလား ကိုမင္းေဝ…အဲ႔ေန႔ညက ရွင္တို႔ကားနဲ႔ဝင္တိုက္လိုက္တဲ႔ကားဟာ က်မဦးေလးေမာင္းလာတဲ႔ကားပဲ”
“ေအာ္….ဦးေစာလြင္ေရာ
ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ”
“ဦးေလးလည္း
ဆံုးသြားတယ္”
“ဟာဗ်ာ…စိတ္မေကာင္းစရာပဲ။
ကြ်န္ေတာ္႔အမွားပါဗ်ာ။ သက္သက္ေအာင္ကိုေပးထားတဲ႔ ဂတိဖ်က္ျပီး ရဲေနာင္ကို ေမာ္လျမိဳင္လိုက္ပို႔မိတာ။
ဒါဆို သက္သက္ေအာင္ ရဲေနာင္ဆံုးသြားတာေရာ သိျပီးျပီေပါ႔”
“က်မ
အားလံုး သိျပီးပါျပီ”
“ကြ်န္ေတာ္
သက္သက္ေအာင္ကို ေပးထားတဲ႔ ဂတိကိုေဖာက္ျပီး ရဲေနာင္ကို လိုက္ပို႔ေပးမိလို႔ အခုလို ျဖစ္ရတာပဲ။
ကြ်န္ေတာ္႔ေၾကာင္႕ ျဖစ္ရတာ။ ကြ်န္ေတာ္႔ကို ခြင္႔မလႊတ္ၾကပါနဲ႔ဗ်ာ”
“ကိုမင္းေဝ…စိတ္ကို
ျငိမ္ျငိမ္ထားပါ။ ကိုမင္းေဝ အျပစ္မွ မဟုတ္ပဲ။ ကားေမာင္းလာတဲ႔ႏွစ္ေယာက္စလံုးလည္း ေသသြားၾကျပီပဲ။
ေလာေလာဆယ္ ကိုမင္းေဝ ေဝဒနာ သက္သာဖို႔အေရးၾကီးပါတယ္”
သက္သက္ေအာင္က
ကြ်န္ေတာ္႔လက္ဖဝါးကို ကိုင္ရင္း အားေပးသည္။
“ကြ်န္ေတာ္
ဘယ္ေတာ႔ေလာက္ ဆင္းရမလဲ”
“ဆရာဝန္ေတြ
အေျပာအရေတာ႔ ကိုမင္းေဝ သတိရတာနဲ႔ ဆင္းရေတာ႔မွာပါ”
“ဦးေစာလြင္ဆံုးသြားတဲ႔အတြက္
သက္သက္ေအာင္ ဝမ္းနည္းေနမွာပဲေနာ္…ျပီးေတာ႔ ဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ကြ်န္ေတာ္႔နား ရွိေနေပးတဲ႔အတြက္လည္း
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ”
သက္သက္ေအာင္က
ျပံဳးလိုက္သည္။ ျပီးေတာ႔ သူခ်က္လာတဲ႔ ဆန္ျပဳတ္ကို ပန္းကန္ထဲထည္႔လိုက္ရင္း
“ကိုမင္းေဝက
တစ္ေကာင္ၾကြက္ဆိုတာ က်မသိတယ္။ ျပီးေတာ႔ ေမာ္လျမိဳင္မွာလည္း မိတ္ေဆြဆိုလို႔ ဦးေလးပဲရွိတာမဟုတ္လား။
အခုေတာ႔ ဦးေလးကလည္း ဆံုးသြားေတာ႔ ကိုမင္းေဝလို ေဆးရံုေပၚေရာက္ေနတဲ႔ လူနာတစ္ေယာက္ကို
က်မ ဒီတိုင္းပစ္မထားရက္ပါဘူး”
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
သက္သက္ေအာင္…ဒါနဲ႔ သက္သက္ေအာင္ သားေလးေရာ”
“အိမ္မွာ
ေမေမတို႔လည္းေရာက္ေနေတာ႔ ထားခဲ႔တယ္။ က်မက ကိုမင္းေဝ အတြက္ ဆန္ျပဳတ္လာပို႔ေပးတာေလ။ အရင္ေန႔ေတြကလည္း
က်မလာၾကည္႔ေသးတယ္။ ကိုမင္းေဝသတိမရေသးလို႔ ဘာမွ မေကြ်းရပဲ ျပန္ခဲ႔ရတာ”
သက္သက္ေအာင္
ခြံေကြ်းေသာ ဆန္ျပဳတ္ကို ေသာက္ရင္း ကြ်န္ေတာ္မ်က္ရည္မ်ားက်လာမိသည္။ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ
ရဲေနာင္ကို လြမ္းတာလည္း ပါသလို အခုလို အျမဲတမ္း ျပဳစုယုယမယ္႔သူမရွိ တစ္ေယာက္တည္းသမား
ျဖစ္တဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လိုလူကို ဂရုတစိုက္ ျပဳစုေပးတာခံရေတာ႔ ၾကည္ႏူးမိျပီး မ်က္ရည္မ်ားပင္
က်မိေတာ႔သည္။
ေနာက္ေန႔
မနက္ေစာေစာပင္ သက္သက္ေအာင္ ကြ်န္ေတာ္႔ဆီေရာက္လာသည္။ လက္ဖက္ရည္နဲ႔ မုန္႕႔လာေကြ်းသည္။
ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ စကားေတြေျပာျဖစ္သည္။ ေဆးရံုေပၚမွာ တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္ေနရမယ္႔ ကြ်န္ေတာ္႔အတြက္
သူက အားျဖည္႔ေပးသည္။ ေန႔ခင္း ထမင္းစားခ်ိန္ တစ္ေခါက္လာျပီး ထမင္းေကြ်းသည္။ ညေနစာ လာေကြ်းသည္။
တစ္ေန႔ သံုးၾကိမ္ပံုမွန္ေရာက္လာျပီး ျပဳစုေပးသည္။
ဒီလိုနဲ႔
ႏွစ္ရက္ေလာက္ ေဆးရံုေပၚေနျပီး ကြ်န္ေတာ္ေဆးရံုက ဆင္းခြင္႔ရေတာ႔သည္။ အဲ႔ဒီေန႔ မနက္က
ကြ်န္ေတာ္႔စိတ္ထဲမွာ မသိမသာေလးကိန္းေအာင္းလာတဲ႔ ခံစားမႈတစ္ခုကို သိလိုက္ရသည္။ သက္သက္ေအာင္ကို
ေမွ်ာ္ေနမိသည္။ ခါတိုင္း မနက္ဆို ဒီအခ်ိန္ေရာက္လာေနက်။ ဒီေန႔က်မွ အခုထိ ေရာက္မလာေသးေပ။
“ကိုမင္းေဝ…”
ေခၚသံၾကားရာသို႔
လွည္႔ၾကည္႔မိေတာ႔ သက္သက္ေအာင္ကို သူ႔ကေလးခ်ီထားရက္ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ကြ်န္ေတာ္ အရမ္းဝမ္းသာသြားသည္။
ေမွ်ာ္ေနသူကို ေတြ႕လိုက္ရ၍ အားတက္သြားသည္။
သက္သက္ေအာင္က ကြ်န္ေတာ္႔နား တေျဖးေျဖးခ်င္းကပ္လာသည္။ ျပီးေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္႔အတြက္ သူယူလာတဲ႔
လက္ဖက္ရည္ဗူးေလး လွန္းေပးသည္။
“က်မ
ကိုမင္းေဝကို ကုတင္မွာသြားရွာေသးတယ္။ ဆရာမေတြက ဆင္းသြားျပီေျပာလို႔ ဒီလက္ဖက္ရည္ေလး
မတိုက္လိုက္ရေတာ႔ဘူးလို႔ထင္ေနတာ။ ကိုမင္းေဝ ဒီမွာ ဘာလုပ္ေနတာလဲဟင္…”
သက္သက္ေအာင္ရဲ
႔အေမးကို ကြ်န္ေတာ္ေျဖဖို႔ ႏႈတ္ကျပင္လိုက္ေပမယ္႔ ေျပာမထြက္ခဲ႔ေပ။ တကယ္ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္
သက္သက္ေအာင္ကို ေမွ်ာ္ေနတာလို႔ ေျဖလိုက္ခ်င္ပါသည္။
ကြ်န္ေတာ္
သက္သက္ေအာင္မ်က္လံုးမ်ားကို စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည္႔ေနမိသည္။ ရႊန္းလဲ႔ေတာက္ပေနေသာ သူမ
မ်က္ဝန္းမ်ားသည္ ကြ်န္ေတာ္႔ကို ေႏွာင္ဖြဲ ႔ေနေလသည္။ ကြ်န္ေတာ္႔အၾကည္႔မ်ားေၾကာင္႔ သက္သက္ေအာင္
မ်က္ႏွာလႊဲ လိုက္သည္။ ခ်ီထားတဲ႔ကေလးကို လက္တစ္ဖက္မွ တစ္ဖက္သို႔ေျပာင္းလိုက္သည္။
ကြ်န္ေတာ္လည္း
သူမလက္ထဲမွ ကေလးကို လွန္းယူျပီးခ်ီလိုက္သည္။ သက္သက္ေအာင္က လက္ဖက္ရည္ေလး ေသာက္သြားေနာ္ဆိုျပီး
ဗူးေလးထိုးေပးသည္။ အဲ႔ဒီအခါ ကြ်န္ေတာ္႔အသိစိတ္ရဲ ႔လႈံ႔ေဆာ္မႈေတြဟာ ႏႈတ္မွပြင္႔အံက်လာခဲ႔သည္။
“ကြ်န္ေတာ္
သက္သက္ေအာင္ ေဖ်ာ္တိုက္တဲ႔ လက္ဖက္ရည္ကို ေန႔တိုင္းေသာက္ခ်င္လိုက္တာဗ်ာ”
“ရွင္…”
“ကြ်န္ေတာ္
သက္သက္ေအာင္တို႔ သားအမိကို တစ္သက္လံုးေစာင္႔ေရွာက္သြားပါရေစ”
ကြ်န္ေတာ္
အဲ႔လိုေျပာလိုက္ေတာ႔ သက္သက္ေအာင္က ဘာမွ တုန္႔ျပန္မႈမရွိပဲ ေခါင္းငုပ္နားေထာင္ေနသည္။
ကေလးကို
တစ္ဖက္ကခ်ီထားရက္နဲ႔ က်န္လက္တစ္ဖက္သည္ သက္သက္ေအာင္ ခႏၶာကိုယ္ေလးကို ကြ်န္ေတာ္႔ရင္ခြင္ထဲ
ဆြဲသြင္းမိလိုက္သည္။ သက္သက္ေအာင္ကလည္း အလိုက္တသင္႔ပဲ ကြ်န္ေတာ္႔ ရင္ခြင္ထဲ တိုးဝင္လာပါေတာ႔သည္။
ကံၾကမၼာသည္
ဆန္းၾကယ္သည္။ ျပီးေတာ႔ တစ္ခုေျပာရဦးမယ္။ ေဗဒင္ေတြ အယံုအၾကည္မရွိဘူးလို႔ ကြ်န္ေတာ္ေျပာခဲ႔ေပမယ္႔
ဟိုတစ္ေလာက မိတ္ေဆြ လကၡဏာသမားတစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႕ေတာ႔ သူက ကြ်န္ေတာ္႔လကၡဏာကို ၾကည္႔ျပီး
ေဟာတယ္။ ဒီႏွစ္ထဲ ခႏၶာေၾကြကိန္းရွိတယ္။ ယၾတာေခ်ပါတဲ႔။ ကြ်န္ေတာ္႔ကို ေညာင္ပင္မွာ ကိုင္းေထာက္ခိုင္းပါတယ္။
ျပီးေတာ႔ သူက ဆက္ေဟာတယ္။ အိမ္ေထာင္က်ကိန္းျမင္တယ္တဲ႔။ မုဆိုးမေတြ၊ တစ္ခုလပ္ေတြနဲ႔ညားလိမ္႔မယ္တဲ႔။
အဲ႔ဒီအတြက္ေတာ႔ ဘာယၾတာမွ မေခ်နဲ႔တဲ႔။ ေခ်လည္း မထူးဘူး။ အေၾကာင္းကိုက ရွိပဲသားလို႔ သူေျပာလိုက္ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္မေျပာဘူးလား။
ေဗဒင္ေတြမ်ား မေကာင္းတာျဖစ္မယ္ဆိုရင္ မွန္တတ္သည္။ ေညာင္ကိုင္းေထာက္လိုက္လို႔ အသက္ေဘးက
သီသီေလးလြတ္သြားေပမယ္႔…. …… ……။ ။
ေက်းဇူးတင္ပါသည္။
အပါ
၂၅-၅-၁၂
ဟင္.. စာေရးဆရာၾကီး.. အဲ့သလိုဟုတ္လား... ၾကိဳၾကိဳတင္တင္ အသိေပးဗ်ေနာ္...
ReplyDelete