ရင္ထဲက သၾကၤန္ အပုိင္း (၄)

ေနာက္ေန႔ မနက္ အိပ္ယာ မထခင္ကပင္ အိမ္ေ႔ရွမွ သၾကၤန္ကားတစ္ခ်ိဳ ႔ျဖတ္သြားသံမ်ား ၾကားေနရသည္။ ဒီေန႔ အၾကိဳေန႔ပါလား။ လည္တဲ႔သူေတြကလည္း မနက္ကတည္းက ဇြဲေကာင္းေကာင္းနဲ႔ စတင္လည္ၾကျပီ။ ေရပက္တဲ႔သူေတြက လည္း ေစာေစာစီးစီးထျပီး ခြက္ေတြ၊ ပိုက္ေတြနဲ႔ ပက္ၾကျပီ။ ဝီစီသံေတြ၊ ခရာမႈတ္သံေတြ၊ ေဟးဟားရႊင္ျမဴးေပ်ာ္ပါးသံေတြ စီစီညံေနေတာ႔သည္။

အသံလႊင္႔ဌာနေတြ၊ရုပ္ျမင္သံၾကားဌာနေတြနဲ႔ မီဒီယာေလာကၾကီးကလည္း သၾကၤန္ကို ေဝေဝဆာဆာ ၾကိဳဆိုေနၾကသည္။

“ခ်ိဳျပံဳးရႊင္ေသာ ႏွမပ်ိဳရယ္၊ တစ္ကိုယ္လံုးပင္ေခ်ာ အလွပိုတယ္၊ ျမိဳ ႔မနဲ႔ တစ္မိတည္း ဖြားလို႔ ဆိုေလာက္တယ္ကြယ္…

အေမာက္ကေလး တစ္သသနဲ႔ ေျမွာက္လို႔ေျပာတာ မဟုတ္ဘူးကြဲ ႔ …ယဥ္စစနဲ႔  ျမင္လိုက္ရတာ အဝတ္အစားမွာပင္ အလြန္တင္႔တယ္…

ထြန္းသစ္စ လေရာင္ႏွယ္… ခိုင္ညာတံပြင္႔လန္း ပန္းသို႔ႏွယ္…ရိုးရိုးသားသားနဲ႔ က်ဳပ္တို႔ ျမိဳ ႔မက ဂုဏ္တင္႔တယ္

ျမနႏၵာ ေနညိဳ ႔ညိဳ ႔ ရိပ္ကာသန္းေတာ႔ ေရႊမန္းေတာင္ရိပ္ အတူတူခိုမယ္ ပ်ိဳျဖဴေတြရယ္…..

ျမေလး နႏၵာ နႏၵာ ေနညိဳ ႔ညိဳ ႔ ရိပ္ကာသန္းေတာ႔ ေရႊမန္းေတာင္ရိပ္ အတူတူခိုမယ္ ပ်ိဳျဖဴေတြရယ္…..

ေမွ်ာ္ခင္းေလး သာပါဘိတယ္ နမိတ္ေကာင္းယူမယ္ ႏွစ္ဦးသၾကၤန္ေတာ္ဝယ္….”

က်ေနာ္တို႔ ငယ္ငယ္တည္းက ေခတ္စားလာျပီး ယေန႔တိုင္ သၾကၤန္ျပယုဂ္ သီခ်င္းအျဖစ္ ရွင္သန္ေနဆဲ မန္းေတာင္ရိပ္ခို သီခ်င္းသံမ်ားကို ၾကားေနရသည္။

ရိန္းကို ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ အိပ္ေမာက်ေနဆဲ။ က်ေနာ္ ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းသြားေတာ႔ ကိုေဌး၊ မႏုနဲ႔ ကိုလွခိုင္တို႔က သၾကၤန္တာအိုးအတြက္ ျပင္ဆင္ေနၾကသည္။

“ေဟ႔…ဒီႏွစ္ သိၾကားမင္း ဘာစီးဆင္းလဲကြ”

က်ေနာ္က လွန္းေမးလိုက္ေတာ႔ ကိုေဌးက

“လန္ခရူဇာ စီးဆင္းျပီး လက္တစ္ဖက္က အိုင္ပက္သရီးနဲ႔ က်န္တဲ႔လက္တစ္ဖက္က ေအာ္ရာမင္းဂ်ီေဆးဗူးကိုင္ဆင္းတယ္တဲ႔ဆရာ”

“တယ္ထူးဆန္းပါလား လင္းစမ္းပါဦး”

ရင္ထဲက သၾကၤန္ (အပိုင္း - ၃)

အိပ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ အိပ္လိုက္တာ မနက္၁၁နာရီေလာက္မွ ႏိုးေတာ႔သည္။ က်ေနာ္ႏိုးေပမယ္႔ ကေလးေတြကေတာ႔ မထႏိုင္ၾကေသး။

အိမ္ေအာက္မွာ ဖြင္႔ထားတဲ႔ sky net ရုပ္သံလိုင္းကေန သၾကၤန္သီခ်င္းနဲ႔ အက ေတြလႊင္႔ေနသည္။ က်ေနာ္အေပၚထပ္မွ ၾကားေနရသည္။

“သၾကၤန္ႏွစ္ဦး…တူးပို႔တူးပို႔…တူးသံ ျမဴးသာယာ…..သၾကၤန္မယ္မ်ား တူးပို႔တူးပို႔ တူးမာရဲ ႔ေနာ္ဗ်ာ…ေငြငန္းသံစံု တူးပို႔တူးပို႔ မာပါေစေနာ္ဗ်ာ…မယ္တို႔ကိုလည္း တူးပို႔ တူးပို႔ မာပါေစခင္ဗ်ာ…

“ပိေတာက္ေတြ ဝင္းလ်န္း ေရႊရည္လူး…တူးပို႔ တူးလဲ႔ဝါ…ညွႈင္းေလ ျဖဳးျဖဴး ေဆာ္ကာ ျမဴး တူးပို႔တူးသံသာ….သၾကၤန္ေရ ေအးတာ ေအးတာ…သၾကၤန္ေရ ေအးတာ ေအးတာ…

ရႊဲရႊဲေလာင္းေတာ႔ တူးပို႔တူးပို႔ တူးသံျမဴးသည္ ခ်စ္ၾကည္ သၾကၤန္ခါ…….ေဗဒီးဘံု ပတ္ပံုဂ်ိဂ်ိ….”

ထိုသၾကၤန္သီခ်င္းေလးမ်ားကို ၾကားတိုင္း မ်က္စိထဲမွာ က်ေနာ္ငယ္ငယ္တည္းက ယေန႔တိုင္ မရိုးႏိုင္ ၾကိဳက္ရသည္႔ သၾကၤန္မိုး ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားထဲက သရုပ္ေဆာင္ေတြနဲ႔ ျမိဳ ႔မတီးဝိုင္းနဲ႔ ေငြငန္းကားၾကီးကို ျမင္ေယာင္မိသည္။

ျပီးေတာ႔ အဲ႔ဒီကားထဲမွာ အေဖလုပ္တဲ႔ စႏၵရားကိုျငိမ္းေမာင္ (ေနေအာင္) က သားလုပ္သူ သက္ေထြး (ဇင္ဝိုင္း) ကို ေျပာတဲ႔

“မင္း ႏြယ္႔ကို ခ်စ္ေတာ႔ ခ်စ္ေပါ႔ကြာ…ဒါေပမယ္႔ ႏွလံုးသား ပါမသြားေစနဲ႔” ဆိုတဲ႔ စကားကို အရမ္းၾကိဳက္သည္။

ႏြယ္အျဖစ္သရုပ္ေဆာင္ေသာ (ေမသန္းႏု) ကို သူ႔အေမ ထား (ခင္သန္းႏု)ေၾကာင္႔ စိတ္နာေနတဲ႔ ကိုျငိမ္းေမာင္ (ေနေအာင္) က သူ႕သား သက္ေထြး (ဇင္ဝိုင္း) နဲ႔ သေဘာမတူလို႔ ေျပာလိုက္တဲ႔ စကားျဖစ္ပါသည္။

ဇာတ္ညြွန္းဆရာ ျမန္မာစာ-ဦးေအာင္စိုးဦး ေကာင္းတာလည္းပါသည္။ အဲ႔ဒိ စကားအသံုးအႏႈန္းဟာ ေတြးေလေလ နက္နဲေလေလ ျဖစ္သည္။ ထိုစကား၏ အဓိပၸာယ္မွာ ႏွလံုးသားဂလဲ႔စားေခ်ခ်င္သူမ်ားအတြက္ တြင္တြင္ၾကီးသံုးထိုက္ေသာ စကားလံုးျဖစ္ခဲ႔သည္။

ပရိသတ္ကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဖမ္းစားထားႏိုင္တဲ႔ အဲ႔ဒီ သၾကၤန္မိုး ရုပ္ရွင္ကားကို ဘယ္အခ်ိန္ျပျပ က်ေနာ္ထၾကည္႔ ျဖစ္ေသးသည္။

ျပီးေတာ႔ တကယ္႔ ဂႏၷဝင္သၾကၤန္သီခ်င္းေတြလည္း အမ်ားၾကီးပါသည္။ ဒီလိုသီခ်င္းနဲ႔ ဒီလိုရသမ်ိဳးကို အခုကေလးေတြ ခံစားတတ္ပါဦးမလားလို႔ ေတြးရင္း တီဗီေ႔ရွမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။

ရင္ထဲက သၾကၤန္ (အပိုင္း - ၂)

ေနာက္ေန႔ ၾကိဳတင္စီစဥ္ထားတဲ႔ အတိုင္း သီလဝါ Industry Zone နားမွာရွိတဲ႔ ႏိုင္ငံတကာ ကုန္သြယ္ေရးဗဟိုဌာန (International Trade Center) ကိုသြားၾကသည္။ လက္မွတ္လုပ္ျပီးသားမို႔ က်ေနာ္တို႔ တဖြဲ႔လံုး တက္ၾကည္႔ၾကသည္။ ေပါင္းကူးတံတားထိပဲ ေပးတတ္သည္။ မတက္ခင္ ရုပ္ရွင္အရင္ၾကည္႔ရသည္။ ဒီ အေဆာက္အဦးၾကီး ဘယ္လိုစတင္ အုတ္ျမစ္ခ်ျပီး ဘယ္လိုတည္ေဆာက္ခဲ႕သလဲဆိုတာေတြကို မွတ္တမ္းရုပ္ရွင္အေနနဲ႔ေရာ…ျပီးေတာ႔ 3D နဲ႔ အေဆာက္အဦး ဒီဇိုင္း၊ ရာသီဥတု ေလဒဏ္၊ မိုးဒဏ္၊ ငလ်င္ဒဏ္ေတြကို ဘယ္လိုခံႏိုင္ရည္ရွိေအာင္ တည္ေဆာက္ထားတယ္ ဆိုတာေတြကို အယ္နီေမးရွင္းျပကြက္ေတြနဲ႔ အရင္ျပသည္။ ျပီးေတာ႔မွ တသုတ္ခ်င္းလႊတ္သည္။

က်ေနာ္တို႔ အဖြဲ႔မွာ ဇာနည္ထက္တို႔ မိသားစု ၃ေယာက္၊ ငရဲတို႔လင္မယား၊ ရိန္းရယ္၊ စႏၵီရယ္၊ ဖိုးခန္႔ရယ္ ေမာင္ဘုန္း ရယ္၊ က်ေနာ္ရယ္ ျပီးေတာ႔ က်ေနာ္႔တပည္႔ ကိုေဌးရယ္၊ ျပီးေတာ႔ Disney Land ကို တခါမွ မေရာက္ဖူးလို႔ လုိက္ခ်င္တယ္ ဆိုေသာ က်ေနာ္႔သူငယ္ခ်င္း ဆန္းထြန္းရယ္၊စုစုေပါင္း ၁၂ေယာက္သြားၾကသည္။

ITC အေဆာက္အဦးရဲ ႔ အထပ္၁၂၀ မွာရွိေသာ ေပါင္းကူးတံတားေပၚမွ ရန္ကုန္ျမိဳ ႔တျမိဳ ႔လံုးတင္မက လိႈင္သာယာ၊ ေရႊျပည္သာ စက္မႈျမိဳ ႔မ်ားအထိျမင္ရသည္။ ထို႔ျပင္ ဆူးေလMRT အတြင္းမွာ အတက္အဆင္းလုပ္ေနေသာ ခရီးသည္မ်ားကို လည္းေတြ႔ရသည္။ ျပီးေတာ႔ ဒဂံုတကၠသိုလ္ဘက္ေမာင္းသြားေသာ MRT ၾကီးကိုပါ လွန္းျမင္ေနရသည္။ အေဝးၾကည္႔ မွန္ေျပာင္း ၃လက္ ခ်ထားေပးလို႔ တန္းစီျပီး ၾကည္႔ၾကရသည္။ မိနစ္၂၀ သာေနခြင္႔ျပဳလို႔ က်ေနာ္တို႔ျပန္ဆင္းလာၾကျပီး သန္လ်င္ Disney Land ဘက္ခရီးဆက္ခဲ႔ၾကသည္။

Disney Land ေရာက္ေတာ႔ ရိန္းတို႔ စႏၵီတို႔က မစိမ္းေပမယ္႔ ဖိုးထက္၊ ဖိုးခန္႔နဲ႔ ေမာင္ဘုန္းတို႔ ကေတာ႔ စိမ္းေနေသးသည္။ ဒါေတာင္ ဖြင္႔ျပီးျပီးခ်င္း ၁ေခါက္ေရာက္ဖူးထားၾကလို႔ အရမ္းအူေၾကာင္ေၾကာင္ ျဖစ္မေနျခင္းပင္။

ကေလးေတြနီးပါး ေပ်ာ္ေနသူမ်ားကေတာ႔ ငရဲနဲ႔ဆန္းထြန္းျဖစ္သည္။ ငရဲကလည္း သူ႔မိန္းမကို တံုတံုနဲ႔ ထားခဲ႔ျပီး ဆန္းထြန္းနဲ႔၂ေယာက္သား ကင္မရာတစ္လံုးစီျဖင္႔ အေပ်ာ္တမ္းဖြန္ေၾကာင္..အဲ..အေပ်ာ္တမ္းဓါတ္ပံုလိုက္ရိုက္ၾကသည္။ ဆန္းထြန္းက က်ေနာ္႔လိုပဲ လူလြတ္မို႔ ျပႆနာမရွိေပမယ္႔ ငရဲက မယားၾကီးငုပ္တုတ္ ရွိေနလ်က္နဲ႔ ကဲတာကေတာ႔ နဲနဲလြန္သလားလို႔။ အသက္ေတြ၄၀ေက်ာ္ေနေပမယ္႔ ငယ္မူငယ္ေသြး ငယ္ဘူး အရွိန္ေလးက မေျပ ႔တေျပ ႔မို႔ က်ေနာ္နားလည္ေပးလိုက္ပါသည္။

ဖိုးခန္႔နဲ႔ေမာင္ဘုန္းတို႔ကေတာ႔ စႏၵီ ႔နားက မခြာေတာ႔ဘူး။ ညီမေလးကို ညေလး ညေလးနဲ႔ မပီတပီေခၚရင္း တပူးပူး လုပ္ေနေတာ႔သည္။ ဒါကို ရိန္းက သိပ္မၾကည္ခ်င္။ လူငယ္အထာေလးေတြနဲ႔ ကေလးေတြရဲ ႔ဇာတ္လမ္းကို က်ေနာ္တို႔ ၾကည္႔ေနၾကရသည္။

ေမာင္ဘုန္းက ေရခဲမုန္႔ဝယ္လာျပီး စႏၵီ႔ကိုေကြ်းေတာ႔ ရိန္းက စႏၵီ ႔ဆီက ေရခဲမုန္႔ကို ေတာင္းစားျပီး ၾကိဳက္လြန္းလို႔ဆိုကာ ျပန္မေပးပဲစားလိုက္သည္။ ေမာင္ဘုန္းက မေက်မနပ္နဲ႔ ဖိုးခန္႔ကိုေရခဲမုန္႔ေနာက္တစ္ခု ထပ္ဝယ္ျပီး သြားေပးခိုင္းသည္။ ဖိုးခန္႔ကလည္း သူ႔ဂြင္ပဲ ဆိုျပီးသြားသည္။ ဒီတစ္ခါ ရိန္းက ဖိုးထက္ကို စႏၵီ႔ဆီက ေရခဲမုန္႔ သြားေတာင္းစားလို႔ ေျပာျပီး လႊတ္လိုက္သည္။

ကေလးေတြဟာ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးေတြမို႔ ႏွလံုးသားေလးေတြ ႏုနယ္ၾကပါသည္။ စိတ္ဝင္စားစရာတစ္ခုကို ေတြ႕ရင္ ဒါဟာ ရင္ခုန္စရာပဲလို႔ ထင္တတ္ၾကသည္။ သူတို႔စိတ္ထဲမွာ ဦးတည္ခ်က္က တစ္ခုပဲရွိသည္။ ငါလိုခ်င္တာရဖို႔။ အဲ႔ဒီအတြက္ သူတို႔ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ျငင္းၾက ခုန္ၾက ျပိဳင္ၾက ထိုးၾက ၾကိတ္ၾကနဲ႔ ေနာက္ဆံုး အခ်စ္ဆိုတာ ဘာရယ္မွန္းမသိပဲ အသည္းကြဲတာေတြ၊ ေဆြးတာေတြ၊ လြမ္းတာေတြ ျဖစ္လာၾကေရာ။

ေခတ္ဆိုတာကလည္း ရပ္ေနတာမွ မဟုတ္တာ။ အျမဲလည္ပတ္ေနတာေလ။ အခုဆို က်ေနာ္တို႔ ေခတ္ ကုန္သြားျပီ။ သူတို႔ေလးေတြ ေခတ္ေရာက္ေနျပီ။ က်ေနာ္တို႔ကေတာ႔ သူတို႔ေခတ္လူငယ္ေလးေတြရဲ ႔ ပဲ႔ကိုင္ရွင္ေနရာကို ေရာက္ခဲ႔ၾကရျပီ။

ရင္ထဲက သၾကၤန္ (အပိုင္း - ၁)

"ေႏြတန္ခူးမို႔ ေလရူးကေပြ

ပန္းပိေတာက္ေတြ ပင္ယံထက္

ပြင္႔ထြက္လို႔ေဝ။

သၾကၤန္ေရ စိုရံုကာပက္ဖ်န္း

မာေစ သာေစေၾကာင္းနဲ႔

ေတာင္းဆုပန္ေျခြ။"

ဤသၾကၤန္ဇာတ္လမ္းအား ေဝေဝဆာဆာ ျဖစ္ေစရန္အလို႔ငွာ ကြ်ႏု္ပ္ေရာင္းရင္းမ်ား၊ မိသားစုဝင္မ်ား၊ ပတ္သက္ဆက္ႏြယ္ေနသူမ်ားႏွင္႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ အမည္မ်ားအား အမွန္တိုင္းေဖာ္ျပ၍ စိတ္ကူး ကြန္႔ျမဴးထားျခင္းျဖစ္ရာ စာဖတ္သူမ်ားအေနျဖင္႔ ဇာတ္လမ္းသေဘာတရားအတိုင္းသာ နားလည္ ဖတ္ရွဴေပးပါရန္ အႏူးအညြတ္ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ ပါသည္။ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ ထိခိုက္နစ္နာေစလိုေသာဆႏၵ စိုးစဥ္းမွ် မရွိပါေၾကာင္း၊ အမွားအယြင္းမ်ားႏွင္႔ မသင္႔ေတာ္ရာမ်ား ပါဝင္ခဲ႔ပါက စာေရးသူ ကြ်ႏ္ုပ္၏ အမွားသာျဖစ္ပါေၾကာင္း အသိေပးအပ္ပါသည္။

ဤဇာတ္လမ္းတြင္ ထည္႔သြင္းေရးသားထားေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုးကို ၾကိဳတင္ခြင္႔ျပဳခ်က္မယူပဲ ေဖာ္ျပလိုက္သည္႔အတြက္ ခြင္႔လႊတ္ေပးပါရန္ ထပ္မံေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။

စာဖတ္သူမ်ားအေနျဖင္႔ အစ မွ အဆံုးတိုင္ အစဥ္လိုက္ ဖတ္ရွဳသြားျခင္းျဖင္႔ အပ်င္းေျပၾကမည္ဆိုပါက ကြ်ႏ္ုပ္ေရးရက်ိဳးနပ္ပါသည္။

ေလးစားခ်စ္ခင္စြာျဖင္႔

အပါ

***************************

အပိုင္း (၁)

သၾကၤန္နားနီးေတာ႔ သၾကၤန္သီခ်င္းေတြေတာင္ ၾကားေနရျပီ။ က်ေနာ္႔ရံုးခန္း ျပတင္းေပါက္ကေနလွန္းၾကည္႔လိုက္ရင္ ပိေတာက္ပင္ၾကီး သံုးပင္ကို ေတြ႔ေနရသည္။ အရိပ္ေကာင္းေကာင္းရေသာ ထိုပိေတာက္ပင္ၾကီးမ်ားေအာက္တြင္ taxi ကားဂိတ္ရွိသည္။ ဘီယာဆိုင္ရွိသည္။ ထမင္းဆိုင္လည္းရွိသည္။ တခါတခါ ထီေရာင္းတဲ႔ကားေတြ ရပ္ျပီး အနားယူအပမ္း ေျဖၾကသည္။ သၾကၤန္နီးျပီဆိုေတာ႔ သၾကၤန္သီခ်င္းေတြကို ဖြင္႔ထားၾကသျဖင္႔ သၾကၤန္သီခ်င္းမ်ားကို ၾကားၾကားေနရသည္။ ထီကားအမ်ားစုက ေခတ္သစ္သၾကၤန္သီခ်င္းမ်ားကို ဝူဖာေကာင္းေကာင္း ေစာင္းေဘာက္စ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ အားကုန္ ဖြင္႔တတ္ၾကေသာ္လည္း မိုးယံေရႊလမင္းရဲ႔ထီကားကေလး လာရင္ေတာ႔ ဆရာျမိဳ႔မျငိမ္းတို႔အဥၥလီေမာင္ေမာင္တို႔ရဲ႔ မူလလက္ေဟာင္း သၾကၤန္ေတးသီခ်င္းမ်ားကို သာသာေလးဖြင္႔တတ္သည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ထိုကားလာျပီဆိုလွ်င္ က်ေနာ္သည္ အဲယားကြန္းကိုပိတ္ျပီး ျပတင္းတံခါးဖြင္႔ကာ ထီကားမွဖြင္႔ေသာ သီခ်င္းမ်ားကိုနားေထာင္မိသည္။

“အခ်ိန္တန္ ဂိမာန္ ေႏြဦးမယ္ မျငိွဳးတမ္း ေတာင္ျပန္ ေလျမဴးတယ္…အခ်ိန္ခါေဝဆာ ပြင္႔အလွထူးတဲ႔ အို ပိေတာက္ဖူးရယ္…

သၾကၤန္ေရေအး ေအးျမၾကည္တယ္ ေလးႏွမနဲ႔ က်ီစယ္လို႔ရယ္….အတာေရေအး ေအးျမၾကည္တယ္ …အျပံဳးနဲ႔ ၾကိဳကြယ္… ေမရယ္…”

ဒုတိယလူသို႔ေပးစာ

ခ်စ္တိုင္းလည္းမညား ညားတိုင္းလည္းမခ်စ္ဆိုတဲ႔စကားပံု က်ေနာ္ၾကားဖူးပါသည္။ ဒါေပမယ္႔ လက္ေတြ႔မွာေတာ႔ တခါမွ မၾကံဳဖူး မဆံုဖူးတဲ႔ ခံစားခ်က္ဆိုးၾကီးျဖစ္ပါသည္။ အဟုတ္ပဲေလ..ကိုယ္တကယ္ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ခ်စ္ရတဲ႔ ခ်စ္သူနဲ႔ လြဲရတဲ႔ဘဝ၊ အဲ႔ဒါထက္ဆိုးတာက ကိုယ္မခ်စ္မႏွစ္သက္တဲ႔ လူနဲ႔ အတူေပါင္းသင္း ေနထိုင္ရတဲ႔ဘဝ၊ ေခတ္စကားနဲ႔ေျပာရရင္ ဖီးလ္မလာတဲ႔ သူနဲ႔ ဘယ္လိုေပါင္းရမလဲေပါ႔ဗ်ာ။ ဒီလိုပါပဲ..ခံရခက္တဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ က်ေနာ္တို႔ လူ႔ေဘာင္မွာ ေဝဒနာဆိုတဲ႔ အရာကို ဖန္တီးေပးေနၾကတဲ႔ အတိတ္အိပ္မက္ဆိုးၾကီးေတြပါပဲ။

လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၈ႏွစ္ေလာက္က က်ေနာ္နဲ႔ ညီအစ္ကိုလိုေနတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းက ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ၾကိဳက္တယ္။ အဲ႔ဒီ ေကာင္မေလးကလည္း က်ေနာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲကပါပဲ။ အစကေတာ႔ က်ေနာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အုပ္စု ၂စု ကြဲသြားျပီး တစ္ဖြဲ႔က ေဆာ္ၾသေရးအဖြဲ႔၊ တနည္းေျပာရရင္ ေအာင္သြယ္ေပးတဲ႔အဖြဲ႔။ သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္းၾကိဳက္သြားေတာ႔ ေကာင္းတာေပါ႔၊ ဖိတ္ခ်င္းဖိတ္ ကိုယ္႔အိတ္ထဲ ကိုယ္ဖိတ္ဆိုျပီး အားေပးၾကတယ္။ က်န္တဲ႔အဖြဲ႔ကေတာ႔ အားမေပးတဲ႔အဖြဲ႔၊ အဖ်က္သမားအဖြဲ႔ေပါ႔ဗ်ာ။ အဲ႔ဒီ အဖ်က္အဖြဲ႔မွာ က်ေနာ္က ေခါင္းေဆာင္။ သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္းၾကိဳက္တာ မေကာင္းဘူး။ မစားေကာင္းတဲ႔ အသီးကို စားသလိုျဖစ္မယ္ေပါ႔၊ ေရရွည္လက္တြဲ သြားႏိုင္ရင္ေကာင္းတယ္၊ မေတာ္လို႔မ်ား လက္တြဲ မခိုင္လို႔ တယိမ္းတယိုင္ ျဖစ္သြားမယ္ဆိုရင္ အခ်င္းခ်င္းေတြမို႔ မ်က္ႏွာပ်က္စရာေတြျဖစ္မယ္ေပါ႔ စသျဖင္႔ ေျပာၾကဆိုၾက ေဝဖန္ၾက ေလကန္ၾကနဲ႔ပဲ ေနာက္ဆံုး က်ေနာ္႔သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ေကာင္မေလး ခ်စ္သူေတြျဖစ္သြားၾကပါေလသတည္းေပါ႔ဗ်ာ။

ေၾသာ္..သူတို႔ခ်င္း ခ်စ္သူေတြျဖစ္သြားၾကေတာ႔လည္း က်ေနာ္တို႔က ဝမ္းသာၾကပါတယ္။ မုဒိတာပြားပါတယ္။ ဒါမေကာင္းတဲ႔ အျဖစ္အပ်က္မွ မဟုတ္ပဲ။ ခ်စ္တဲ႔သူခ်င္း လက္တြဲခြင္႔ရၾကတာ ၾကည္ႏူးစရာေပါ႔ေလ။ က်ေနာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုး ေပ်ာ္ၾကရတယ္။ ဘယ္သြားသြား သူတုိ႔စံုတြဲေလးကိုၾကည္႔ျပီး စၾက ေနာက္ၾကလုပ္ရတာ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔ေလးရဲ ႔ ယဥ္ေက်းမႈလိုကို ျဖစ္လာေတာ႔တာပါပဲ။

အတိတ္အလြမ္းလက္က်န္

                 

ကြ်န္ေတာ္နဲ႔သူ လမ္းခြဲလိုက္တာ မၾကာေသးပါဘူး။ အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ႔ စိတ္သေဘာထားခ်င္း မတိုက္ဆိုင္လို႔ေပါ႔ဗ်ာ။ သူျဖစ္ခ်င္တာနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ျဖစ္ခ်င္တာေတြက အျမဲလိုလို ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္ေနတတ္ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ လမ္းခြဲလိုက္ၾကတာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။

          တစ္လေလာက္ သူနဲ႔ လံုးဝမေတြ႔ျဖစ္ေတာ႔ဘူး။ အရင္ကဆို ေန႔တိုင္း မေတြ႕ရမေနႏိုင္ျဖစ္ခဲ႔ေပမယ္႔ အခုေတာ႔ ေနသားပဲက်သြားတာလား၊ လြမ္းတာရွိရင္ နာတာနဲ႔ေျဖဆိုသလို စိတ္နာစရာေတြေတြးျပီး ေနႏိုင္သြားတာလားေတာ႔ အတိအက် မေျပာႏိုင္ဘူး။ ေသခ်ာတာကေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ သူနဲ႔ တစ္လေလာက္ အဆက္အသြယ္မရခဲ႔ပါဘူး။

   မေမွ်ာ္လင္႔ပဲ တစ္ေန႔က သူ႔ကို ျပန္ေတြ႔ေတာ႔ သူ႔ေဘးမွာ တစ္စံုတစ္ေယာက္ရွိေနတာကို သတိထားလိုက္မိတယ္။ သူ႔ကိုၾကည္႔ရတာလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ေနပံုပါပဲ။ သူနဲ႔ စ္ိတ္သေဘာထားခ်င္း တိုက္ဆိုင္တဲ႔သူကို ရွာေဖြေတြ႔ရွိသြားျပီေပါ႔လို႔ပဲ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ေရရြတ္လိုက္မိတယ္။

   ျပီးေတာ႔ ျပန္စဥ္းစားမိလိုက္တယ္။ ဝမ္းနည္းေနတာလား ဒါမွမဟုတ္ ဟိုရင္အခ်ိန္ေတြကို တမ္းတလြမ္းဆြတ္ေနတာလားေပါ႔။ မဟုတ္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ သူ႔ကို အ႔ံၾသမိတာပါ။ သူေျပာခဲ႔တဲ႔စကားေတြကို ကြ်န္ေတာ္ အခုထိျပန္ၾကားေနေသးတယ္။

          ဘာတဲ႔။ ကို႔လိုေနာက္တစ္ေယာက္မရွိႏိုင္ေတာ႕ဘူးတဲ႔။ ျပီးေတာ႔ရွိေသးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ လမ္းခြဲကာနီး သူေျပာခဲ႔တာ ဒီတစ္သက္ ဘယ္ေယာက်ၤားကိုမွ မယံုခ်င္ေတာ႔ဘူးတဲ႔။ ေယာက်ၤားေတြဟာ ယံုၾကည္ဖို႔မေကာင္းတဲ႔လူေတြတဲ႔။ ဟုတ္မွာပါ။ သူတို႔ မိန္းမေတြကသာ ကမၻာေပၚမွာ ယံုၾကည္စရာ အေကာင္းဆံုးဆိုေတာ႔ သူဒီစကားေျပာတာ မွန္မွာပါ။